چطور به مقام شهادت برسیم

استقامت در ورود به حریم استان چه نقشی دارد؟

.doc-info-panel”> مشاهده متن

تألیف آیت الله سید محمد محسن حسینی تهرانی

گروه پروژه مبانی اسلام

مجموعه عید غدیر

مورخ 18/12/1425

شرح

1) رسیدن به ولایت آرزوی عاشقان حقیقت است، اما چگونه می توان به آن رسید؟
2) راه اهل بیت در این منطقه چگونه بود؟ در راه حق.
5) اهمیت فلسفه و عرفان در شناخت حقیقت توحید.
6) اهمیت عمامه در کلام اهل بیت و والدین.

شهادت دو معنا می تواند داشته باشد. یکی شهادت به معنای خاص یعنی کشته شدن در میدان جهاد به دست دشمنان اسلام;
و یکی به معنای دریافت ثواب شهادت.

جایگاه «شهید» و «شهادت» در فرهنگ اسلامی مختص کشته شدگان میدان جهاد نیست. هر چند یکی از مصادیق بارز این کلمه هستند،
اما چه بسیار کسانی که در بستر جان باختند اما ثواب شهید را دارند و چه بسیار افرادی که در میدان جنگ کشته شدند و فقط فانی هستند.

بر اساس روایات و آیات، همه کسانی که عقیده صحیح دارند، در راه حق گام بر می دارند و در همان راه از دنیا می روند، از شهدا هستند و ثوابشان مانند آنهاست.

مثلاً در داستانی آمده است: «کسی که در راه علم از دنیا رفت، شهید است»[1] یا در داستان دیگری آمده است: «کسی که با وضو بخوابد و مرگش در خواب واقع شود، یک شهید پیش خدا.» [2]. همچنین در روایتی دیگر آمده است: «کسی که به عشق آل محمد صلی الله علیه و آله بمیرد، شهید است».

استاد مطهری می فرمایند شهید کسی است که روح بزرگی داشته باشد. روحی که هدفی مقدس دارد. او بود که در راه ایمان کشته شد. او کسی است که برای خودش کار نکرده است. اوست که در راه حق و فضیلت قدم نهاد. مَثَل شهید مَثَل شمعی است که خدمتش می سوزد و می میرد و نور ساطع می کند. تا دیگران بنشینند و آسایش پیدا کنند و کارشان را در این نور انجام دهند که به قیمت نبودنش تمام شد. آری شهدا شمع بشریت هستند. آنها دایره بشریت را سوزاندند و روشن کردند.
شهادت قداست خود را از این حقیقت می گیرد که فدای آگاهانه همه وجود برای هدفی مقدس است.

درست است که همه ما در دنیا اهداف و رویاهایی داریم، اما از منظری بالاتر و کلی تر، بزرگترین آرزوی همه دستیابی به کمال نهایی و سعادت واقعی است. اما مهمترین چیز این است که کار را به درستی تشخیص دهید و آن را با تمام وجود به پایان برسانید.

اما راه هایی برای رسیدن به شهادت در قیامت وجود دارد که در روایات ذکر شده است.

یکی از این راه ها جستجوی شهادت است.
پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: «کسی که واقعاً شهادت را می خواهد، (ثوابش) به او داده می شود، هر چند به شهادت نرسد.» خداوند او را به خانه شهدا ببرد. حتی اگر در رختخوابش بمیرد.» به مرگ طبیعی می میرند، اما در نزد خداوند صالح و شهید می شوند.

یکی دیگر از این راه ها حفظ عفت و پاکدامنی است. امیرالمؤمنین علی علیه السلام: مجاهدی که در راه خدا شهید می شود، اجر او بیشتر از کسی نیست که بتواند گناه کند و عمل صالح انجام دهد.

راه دیگر ایمان و محبت به آل محمد صلی الله علیه و آله است. ایمان، حب آل محمد; امیرالمومنین علی (علیه السلام) می فرماید: «مؤمن هر جا بمیرد و در هر ساعت و ساعت جانش را از او بگیرند شهید است. » و پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نیز فرمود: «کسی که برای دوستی آل محمد بمیرد شهید است. امام سجاد (علیه السلام) نیز می فرماید: «هر کس با مال و دوستی ما در زمان غیبت قائم ما بمیرد، خداوند ثواب هزار شهید را مانند شهدای بدر و احد به او عطا کند. . »

روایت های زیادی از این قضیه وجود دارد و نشان می دهد که شهادت فقط در میدان جنگ اتفاق نمی افتد و با اصلاح اعمال و رفتار می توان اجر شهادت را به دست آورد.

پینوشت:
1-سفینه البحار، شیخ عباس قمی، دارالسوعه، ج 1، ص 138. 4، ص.

پاسخ:

در روایات دینی، مقام بسیار بالایی به شهید داده شده است، زیرا او مهمترین دارایی خود، یعنی روح و نفس خود را فدا می کند. از این روست که خداوند متعال بالاترین مقام را به او عطا فرمود. گردآوری تمام داستان های ذکر شده در تعریف و بیان مصادیق شهادت، احکام شهادت، مکان و مقام شهادت و برکات شهادت و شهادت در دنیا و ماوراء آن می تواند مجموعه ای عظیم و کتابی عظیم خلق کند. ، اما اکنون در اینجا به مناسبت سؤالی که مطرح شد، تنها به چند مورد از داستانهایی که به رشادت و مقام شهید اشاره شده است اشاره می شود.

آ. بالاترین مقام را در بین بندگان داشته باشد

شهدا بالاترین رتبه و مقام را در بین بندگان خدا دارند. در بسیاری از روایات، شهادت به عنوان معیار ارزش و عظمت برخی آثار مطرح شده است. عظمت مقام شهادت، اولیای بزرگ الهی را به آرزوی شهادت رسانده است.

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:

«و کسى که جانش از دست رفته است – اگر مؤمنان با هم خوب رفتار نمى کنند – گمان مى کردم در راه خدا کشته مى شوم، سپس زنده مى شوم و دوباره زنده مى شوم. و سپس بكش، سپس زنده كن و سپس بكش؛ سوگند جانم در دست اوست – اگر مؤمنان مرا دوست نداشتند – دوست داشتم در راه خدا زنده شوم و كشته شوم، نه يك و دو بار، بلكه چندین بار (1)

بهشت جایی است که مؤمنان آرزوی ورود به آن را دارند. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:

پس از ورود به بهشت، هیچ یک از اهل بهشت ​​تمایلی به ترک آن ندارند، مگر شهیدی که می‌خواهد به دنیا بازگردد و زنده بماند و با دیدن تمام کرامت‌ها و کرامت‌هایی که خداوند به او ارزانی داشته، ده بار کشته شود. (2)

شهادت مقامی است که در آن خیری بالاتر از آن یافت نمی شود، چنانکه پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:

«بیش از هر چیز عدالت تا زمانی که مردی در راه خدا کشته شود، پس اگر در راه خدا کشته شود، جرم است». بالاتر از هر خیری، خیر دیگری است تا زمانی که انسان در راه خدا کشته شود، پس وقتی در راه خدا شهید شد، عمل نیکویی جز آن نیست. (3)

ب بالاترین و بهترین مرگ

آرزوی همه این است که یک مرگ خوب و عاقبت بخیر را تجربه کنند. امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید: «از مرگ گریزی نیست، کسی که کشته نشود می میرد، آری بهترین مرگ کشته شدن در راه خداست». (4)

بر اساس روایات معصومین علیهم السلام، شهید بهترین مرگ را دارد. امام صادق علیه السلام فرمودند:

«مرگ شهادت را گرامی بدارید. بهترین مرگ شهادت است. (5)

ج. اولین کسی که وارد بهشت ​​شد

طبق روایات دینی، شهید اولین کسی است که وارد بهشت ​​می شود. در روایتی از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم آمده است:

«اولین کسی که وارد بهشت ​​می شود شهید است. اولین کسی که وارد بهشت ​​می شود شهید است. (6)

جدای از اینکه شهدا اولین کسانی هستند که وارد بهشت ​​می شوند، جایگاه آنها با دیگران قابل مقایسه نخواهد بود، چنانکه پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:

«خداوند مجاهد فی سبیل الله را صد درجه بالاتر از سایرین در آسمان قرار می دهد و فاصله آن دو درجه از زمین تا آسمان است». (7)

د تطهیر گناهان

شخصی که می خواهد شفاعت شود باید از گناه و گناه پاک باشد، پس اگر شهید مرتکب گناهی شد، با ریختن اولین قطره خونش گناهانش پاک می شود. قرآن کریم در آیه 195 سوره آل عمران می فرماید:

«کسانی که از وطن خود هجرت کردند و از وطن خود رانده شدند و در راه خدا رنج کشیدند و جهاد کردند و کشته شدند، گناهانشان را می پوشانیم و آنها را به باغهایی که از زیر درختانش نهرهای آب جاری است وارد می کنیم و در آن وارد می شویم. و این پاداشی از جانب خداوند است و پاداشی از جانب خداوند نیکو است.

در این آیه آمده است که خداوند تمام بدی های کشته شدگان در راه خدا را نادیده می گیرد و بهترین پاداش را نیز به آنان می دهد. در این زمینه از امام صادق (علیه السلام) نقل شده است که فرمودند:

«کسی که در راه خدا بکشد، خداوند او را از گناهانش آگاه نمی‌سازد و هر کس در راه خدا کشته شود، خداوند هیچ یک از گناهان و بدی‌هایش را به او نشان نمی‌دهد.» (8)

از این حدیث از مقام شهید معلوم می شود که خداوند حتی گناهان خود را به این شخص نشان نمی دهد تا از رفتار ناشایست خود شرمنده و شرمنده نشود.

ه. دارنده مقام شفاعت

شفاعت یکی از آموزه های دین مبین اسلام به شمار می رود و در این زمینه علاوه بر آیات بسیاری از قرآن، روایات بسیاری از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم و ائمه اطهار علیهم السلام نقل شده است. از طریق شیعه و سنی بر آنها باد. این موقعیت فقط به افراد خاصی اعطا می شود. شهید از افرادی است که به مقام شهید می رسد. در روایتی از رسول خدا صلی الله علیه و آله آمده است:

«در قیامت سه نفر برای خدا شفاعت می کنند و او برای آنها شفاعت می کند: پیامبران، سپس علما، سپس شهدا. سه گروه هستند که در روز قیامت مقام شفاعت دارند و دیگران را شفاعت می کنند: انبیاء و رسولان الهی، عالمان دین و شهدا. » (9)

نتیجه

از منظر آموزه های دینی، شهید والاترین مرتبه و مقام انسانی را داراست، لذا هرکسی نمی تواند به این مقام دست یابد. شهادت بهترین نوع مرگ است و شهید با ریختن خون خود از تمام گناهان پاک می شود، پس او اولین کسی است که وارد بهشت ​​می شود و نه فقط خودش; او همچنین می تواند برای دیگران شفاعت کند. البته مطالبی که بیان شد تنها گوشه کوچکی از مجموعه آیات و داستان های فضیلت شهید و مقام و منزلت شهید بود.

کلیدواژه ها: شهید، شهادت، مقام شهید، ارزش شهید

PS:

بخاری، محمد بن اسماعیل اباعبدالله، صحیح البخاری، تحقیق: مصطفی دیب البغاء، بیروت: دار بن کثیر، چاپ سوم، 1407ق، ج 1، ص 138. 4، ص. 21.

نوری، حسین بن محمد تقی، مستدرک الوسائل و مستنبط المسال، محققین/ مصحح: مؤسسه آل البیت، قم: مؤسسه آل البیت، چاپ اول، 1408ق، ج 1، ص 138. 11، ص. 13.

ابن بابویه، محمد بن علی، الخصال، محقق/ مصحح: غفاری، علی اکبر، قم، جامعه مدرسین، چاپ اول، 1362ش، ج 1، ص 138. 1، ص. 9.

ابن ابی الحدید، عبد الحمید بن هبه الله، تفسیر نهج البلاغه، مصحح: ابراهیم، ​​محمد ابوالفضل، قم: مدرسه آیت الله مرعشی نجفی، چاپ اول، 1404ق. .1، ص306.

ابن بابویه، محمد بن علی، من لا یحضره الفقیه، محقق/ مصحح: غفاری، علی اکبر، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، چاپ دوم، 1413ق، ج 1، ص 138. 2، ص. 404.

ورام بن ابی فراس، مسعود بن عیسی، مجموعه ورّم، قم، مکتبة فقیه، چاپ اول، 1410ق، ج 1، ص 138. 2، ص. 121.

نوری، حسین بن محمد تقی، مستدرک الوسائل و مستنبط المسال، همان، ج 1، ص 138. 11، ص. 18.

کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق/ مصحح: غفاری علی اکبر و آخوندی، محمد، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، 1407ق، ج 1، ص 138. 5، ص. 54.

حمیری، عبدالله بن جعفر، قرب الاسناد، محقق/ مصحح: مؤسسه آل البیت، قم، مؤسسه آل البیت، چاپ اول، 1413ق، ص. 64.