چرا های شگفت انگیز

و این فقط در مورد کشف این موضوع جالب نیست، بلکه افرادی که علم و دانش را به عنوان حرفه خود انتخاب کرده اند، لحظات “شگفت انگیز” زیادی را در تحقیقات خود تجربه می کنند.

هر دانشمند خوبی نیاز به شواهد و دلایل دارد. چند تن از دانشمندان مقیم انگلستان که در زمینه‌های مختلف به تحقیق می‌پردازند، برای مشاهده نتایج دلپذیر تحقیقات و پژوهش‌ها، در مورد جالب‌ترین حقایق و یافته‌های تحقیقات خود صحبت کردند.

گورخرماهی می تواند به انسان برای رسیدن به مریخ کمک کند

نویسنده: پروفسور گری هاردیمن، دکترای علوم زیستی، دانشگاه کوئینز، بلفاست

خواب زمستانی و سفر به فضا

سفر انسان به نقاط دوردست منظومه شمسی چالشی دلهره آور است. سفر به مریخ بین شش تا نه ماه طول می کشد، در حالی که سفر به زحل حدود هفت سال طول می کشد. پروفسور هاردیمن می گوید که این دوره طولانی باعث استرس روانی و مشکل در تامین غذا، اکسیژن و آب کافی در دوری از زمین می شود.

اگر بتوانیم فضانوردان را در این سفر طولانی به خواب زمستانی برسانیم، این مشکلات حل خواهد شد. به عنوان مثال، فعالیت مغز فرد در زمان خواب زمستانی کاهش می یابد که این امر باعث کاهش تنش ذهنی می شود. تغییر متابولیسم بدن باعث می شود به غذا، اکسیژن و آب کمتری نیاز داشته باشیم و همچنین از آتروفی شدن عضلات بدن در اثر تشعشعات و بی وزنی جلوگیری می کند.

محققان در حال مطالعه گورخرماهی هستند، گونه ای که به همین روش به خواب زمستانی می رود.

مزایای آن برای پیشگامان فضایی

پروفسور هاردیمن می گوید: «در برنامه آرتمیس ناسا، قرار است اولین فضانورد زن در سال 2024 به ماه فرستاده شود. همچنین قرار است در سال 2028 یک ایستگاه فضایی در ماه بسازد تا فناوری ارسال انسان به مریخ را تا سال 2030 ارتقا دهد. .

ما می بینیم که با پیشرفت و دسترسی انسان به آن سوی کره زمین، بهبود اقدامات و روش های جدید به منظور تضمین بهترین شرایط برای سلامت انسان بسیار مهم است.

خواب زمستانی ظرفیت فیزیولوژیکی گورخرماهی و چندین گونه جانوری دیگر است. این توانایی آنها را از شرایط آب و هوایی سخت محافظت می کند. پروفسور هاردیمن می‌گوید: «اگر انسان‌ها بتوانند این کار را انجام دهند، احتمال تبدیل شدن آنها به گونه‌ای با قابلیت سفرهای طولانی در فضا افزایش می‌یابد. »

صخره های مرجانی برای خوردن چتر دریایی توطئه می کنند

توسط: پروفسور J. Murray Roberts، دانشکده تحصیلات تکمیلی علوم زمین، دانشگاه ادینبورگ

منبع تصویر: Getty Images

کار گروهی در اوقات فراغت

وقتی عکس های صخره های مرجانی را در زیر امواج می بینیم مانند سنگ های جامد به نظر می رسند اما در واقع پولیپ هایی هستند که دهان دارند و می توانند از آب دریا تغذیه کنند و در جای خود ثابت شده و منتظر می مانند تا غذا به سراغشان بیاید. برای مدت طولانی، اعتقاد بر این بود که صخره های مرجانی فقط از موجودات آبزی کوچک تغذیه می کنند، اما محققان اخیراً کشف کرده اند که اینطور نیست.

پروفسور رابرتز می‌گوید: “برخی مرجان‌ها می‌توانند به چتر دریایی یا عروس دریایی حمله کنند و وقتی پولیپ‌ها یا توده‌های مرجانی با هم همکاری می‌کنند، حتی به چتر دریایی حمله می‌کنند. نوعی از پولیپ مرجانی نارنجی روشن به نام شبه کورال یا Asteroides calicularis می‌تواند به یکدیگر حمله کند و بسیار بزرگ‌تر شکار کند.”

این خبر خوبی برای Pelagia noctiluca یا دارتر بنفش است که از مرجان ها تغذیه می کند. این نوع چتر دریایی است که برخی از شناگران نیش دردناکی را از آن تجربه کرده اند.

محققین با تجربه دائما در حال یادگیری

به گفته پروفسور رابرتز، این کشف نشان می دهد که محققان دائما در حال یادگیری هستند.

او می‌گوید: «تا زمانی که محققان با تجهیزات غواصی به زیر آب‌های مدیترانه نرفتند تا مرجان‌های نارنجی را از نزدیک ببینند، ما نمی‌دانستیم که انبوه مرجان‌ها می‌توانند برای شکار طعمه‌های بزرگی مانند چتر دریایی با هم همکاری کنند.

“بیشتر جانورشناسان دریایی فکر می کنند که مرجان ها چتر دریایی نمی خورند، اما این نتایج جدید نشان می دهد که ما باید چشم و ذهن خود را برای اکتشافات جدید باز نگه داریم و زمان بیشتری را در زیر آب برای مشاهده طبیعت از ابتدا صرف کنیم. “اثر هنری!”

باران های آهن مایع در بخش هایی از فضا

نویسنده: دکتر بث بیلر، دانشکده تحصیلات تکمیلی فیزیک و نجوم، دانشگاه ادینبورگ

منبع تصویر: Getty Images

این پدیده در اجرام فضایی به نام کوتوله قهوه ای رخ می دهد.

دکتر بیلر می‌گوید: «این اجرام فضایی از سیارات سنگین‌تر هستند، اما به سنگینی ستاره‌ها نیستند و می‌توانند حاوی ابر باشند.

اما کوتوله‌های قهوه‌ای داغ‌تر از سیارات منظومه شمسی ما هستند و دمای جو اطراف آن‌ها مشابه محدوده دمایی شعله شمع است.

این افزایش دما باعث ایجاد نوع خاصی از ابر در کوتوله های قهوه ای می شود. این ابرها مانند ابرهای روی زمین با آب پر نمی شوند، بلکه مخلوطی از غبار داغ و قطرات آهن مایع هستند. به این معنی که گاهی بارانی از آهن مایع روی سطح کوتوله های قهوه ای می بارد.

هیجان دنیاهای دیگر

دکتر بیلر می گوید: “این من را به عنوان یک محقق شگفت زده کرد، زیرا من نه تنها به جهان هایی مانند دنیایی که در آن زندگی می کنیم علاقه مند هستم، بلکه به جهان هایی بسیار متفاوت از جهان ما نیز علاقه مند هستم. تحقیقات در بسیاری از سیارات مختلف و “کوتوله های قهوه ای به معنای ما هستند. می تواند در مورد چگونگی شکل گیری این اجسام و آنچه که جو آنها را تشکیل می دهد نظریه پردازی کند. »

او می افزاید: «تصور این که چنین دنیاهای شگفت انگیزی چگونه به نظر می رسند، هیجان انگیز است!»