چرا ونزوئلا ورشکست شد

چرا تورم در ونزوئلا بالاست؟

چرا تورم در ونزوئلا بالا است و چرا ونزوئلا ورشکست شد موضوعی است که ما قصد داریم در این مقاله وبلاگ Auction World به تفصیل به آن بپردازیم. در سال های اخیر نرخ تورم در ونزوئلا با افزایش چشمگیری مواجه شده است به طوری که طبق آمار اعلام شده در سال 2016 نرخ تورم در ونزوئلا به بیش از 46 هزار درصد رسیده است.

کاهش قابل توجه ارزش «بولیوار» واحد پول ونزوئلا یکی از مشکلاتی است که مردم ونزوئلا در سال های اخیر با آن مواجه بوده اند تا جایی که مردم ونزوئلا به جای شمردن اسکناس ها، وزن آن ها را محاسبه می کنند. خریدها

چرا ونزوئلا ورشکست شد؟

دلیل بالا بودن تورم در ونزوئلا و ورشکستگی ونزوئلا این است که از سال 2013 یک رکود در ونزوئلا ایجاد شد و هر لحظه به سمت تورم پیش می رفت. ونزوئلا از سال 2013 در رکود اقتصادی قرار دارد و این رکود در طول زمان بدتر شده است. در کنار این رکود تورمی هم وجود داشت که هر لحظه افزایش می یافت به طوری که به عنوان ضعیف ترین رکود جهان شناخته شد. به گفته یکی از اقتصاددانان، مشکلی که باعث رکود تورمی شد، سرمایه گذاری بیش از حد و افراطی در پروژه های پوپولیستی و مدیریت ضعیف منابع و تجهیزات بود.

دلایل تورم در ونزوئلا چیست؟

تورم در ونزوئلا دلایل زیادی دارد که ممکن است تحریم ها یکی از دلایل آن باشد، اما کارشناسان اقتصادی دو دلیل زیر را از دلایل اصلی تورم بالا در ونزوئلا می دانند:

وابستگی شدید به اقتصاد نفتی

بیش از نیمی از بودجه ونزوئلا از نفت تامین می شود و بدون نفت، اقتصاد آن دچار فاجعه وحشتناکی خواهد شد. حامیان چاوز سوسیالیست ها را در کاهش قیمت نفت پس از سال 2014 مقصر نمی دانستند. واردات پول به کشور بدون هیچ پیش زمینه و برنامه ای باعث شد نفتی که بسیار ارزشمند بود بی ارزش و بسیار ارزان شود.

وابستگی 95 درصدی اقتصاد ونزوئلا به درآمدهای حاصل از صادرات نفت یکی از بزرگترین نقاط ضعف اقتصادی این کشور بود. در سال های 2012، 2013 و 2014 ارزش نفت بیش از 100 دلار بود، اما این میزان در سال 2016 به 20 دلار رسید. تأثیر این روند به حدی بود که دیگر پولی برای اجرای سیاست های تجاری ونزوئلا وجود نداشت.

دلیل بالا بودن تورم در ونزوئلا تا حد زیادی به کاهش قیمت نفت در این سال ها بستگی دارد و البته در حالی که بیشتر کشورها به دنبال گسترش صنعت نفت و توسعه تجهیزات و زیرساخت ها بودند، ونزوئلا از این طریق درآمد کسب می کرد. فروش نفت و فرآورده های نفتی، هزینه های مختلف و در نتیجه تولید نفت در ونزوئلا کاهش چشمگیری یافت، به طوری که شرکت های دولتی نفت ونزوئلا قادر به پرداخت هزینه استخراج نفت به شرکت های خارجی نبودند. .

مدیران ناکارآمد

این تراژدی زمانی رخ داد که قتل و غارت در ونزوئلا به دلیل کمبود کالاهای اساسی و دارو بیداد می کرد. مراکز فروش و داروخانه ها از هر نوع غذا و دارو خالی بود و در بیشتر مناطق ویران شده بود. نکته اصلی اینجاست که در این زمان وفاداران چاوز راه خود را رها نکردند.

در همین حال، واحد پول ونزوئلا، بولیوار، سقوط کرد و بازار نفت کاملاً تحت رکود قرار گرفت، اگرچه دولت همچنان از فروشندگان انتظار داشت که قیمت این محصول را تغییر ندهند. تنها به بهانه از دست دادن مشاغل ملی و با وجود کمبود مواد اولیه غذایی از واردات آن جلوگیری شد تا اینکه واردات محصولات غذایی در سال 1395 به نصف رسید. این اتفاقات دلیل افزایش قیمت ها و کنار گذاشتن کنترل دولت مرکزی شد. افزایش قیمت اجناس به حدی بود که افراد کمی می توانستند کالا بخرند. قتل و غارت به حدی تشویق شده است که ونزوئلا به خطرناک ترین کشور جهان تبدیل شده است.

با افزایش بدهی های خارجی و کاهش تولید داخلی و ارزش نفت، خزانه به طور کامل خالی شد. پول آنقدر کمیاب بود که ونزوئلا بخشی از بدهی خود را با شمش های طلا پرداخت کرد. این رویه ادامه یافت تا اینکه چین و روسیه کمک های مالی به ونزوئلا را به طور کامل قطع کردند. ناکارآمدی رهبران و مقامات ونزوئلا شاید مهمترین دلیل این بحران و ورشکستگی بزرگ بود.

عواقب این تورم بالا در ونزوئلا چیست؟

صندوق بین المللی پول این فاجعه نادر اقتصادی جهانی را «بحران عمیق اجتماعی و اقتصادی» نامیده است. این تورم عظیم در ونزوئلا با پیامدهای متعددی همراه بوده است که سیستم اقتصادی ونزوئلا را فلج کرده و سرمایه گذاران خارجی را ناامید کرده است. این تورم بالا، مشاغل داخلی را نیز با مشکلات عدیده ای مواجه کرده و بر ارزش پس انداز شهروندان و حداقل دستمزد کارگران تأثیر منفی گذاشته است. کسری بودجه، عدم کنترل سرمایه و آسیب به سیاستگذاران کشور از دیگر آثار مخرب این ابر تورم اقتصادی بر پیکر بی جان ونزوئلا است.

در سال 2020، منابع آگاه در بانک مرکزی ونزوئلا ادعا کردند که ذخایر ارزی ونزوئلا تمام شده است و این کشور تنها 800 میلیون دلار ذخیره نقدی و 200 میلیون دلار دارایی املاک و مستغلات دارد. ذخایر ارزی این کشور کمتر از ثروت ۲۱۵۴ نفری است که در فهرست ثروتمندترین افراد جهان قرار دارد.

هزینه کارها در ونزوئلا چقدر است؟

تورم بالا در ونزوئلا و کاهش ارزش پول ملی باعث افزایش غافلگیرکننده قیمت کالاها در ونزوئلا شده است به طوری که در برخی موارد خرید مواد غذایی در ونزوئلا برای یک روز مصرف معادل حقوق یک ماه هزینه دارد. در ادامه توجه شما را به تصاویر زیر جلب می کنیم که افزایش نرخ تورم و کاهش ارزش پول ملی ونزوئلا را نشان می دهد.

در این گزارش، پس از بازخوانی خلاصه ای از وقایع اعتراضات دهه اخیر ونزوئلا، تلاش کردیم تا با تمرکز بر این موضوع به این سوال پاسخ دهیم که دلایل شکست اعتراضات مردمی در آن کشور چه بوده است. نظر محققانی که تحولات ونزوئلا را دنبال کرده اند؟

ونزوئلا به عنوان صاحب بزرگترین ذخایر نفتی جهان، در سال های اخیر با اعتراضات مردمی فزاینده ای علیه دولت این کشور مواجه شده است. تظاهراتی که برخلاف تظاهرات اخیر در ایران، آزادی های اجتماعی را به عنوان یک مطالبه جدی مطرح نکرده است، بلکه همواره دموکراسی خواهانه، ضد دیکتاتوری، انتقاد از شرایط وخیم اقتصادی کشور و خصومت سیاست خارجی دولت با غرب بوده است.

مردم ونزوئلا به رهبری احزاب اپوزیسیون در دولت سوسیالیست حاکم، ماه‌هاست در سال‌های اخیر به خیابان‌ها آمده‌اند. در جریان این اعتراضات، آنها با سرکوب خونین نیروهای یونیفرم پوش، پلیس و ارتش مواجه شدند و چند صد نفر کشته شدند. از سوی دیگر، دولت نه تنها به خواسته های آنان پاسخ نداد، بلکه با اتخاذ رویکردی غیردموکراتیک به سرکوب احزاب مخالف و حامیان آنها ادامه داد.

از سال 2019، با ظهور رهبری واحد که توسط غرب نیز به رسمیت شناخته شده است، این اعتراضات ظاهراً وارد مرحله نهایی خود برای ایجاد انقلاب شده است، اما این رهبر در داخل دولت به جایی نرسیده است تا اینکه در نهایت بیش از 5 میلیون ونزوئلایی مجبور به مهاجرت و مهاجرت شدند. ساکنان این کشور حتی عمیق تر از گذشته در فقر فرو رفته اند.

در این گزارش، پس از بازخوانی خلاصه ای از وقایع اعتراضات دهه اخیر ونزوئلا، تلاش کردیم تا با تمرکز بر این موضوع به این سوال پاسخ دهیم که دلایل شکست اعتراضات مردمی در آن کشور چه بوده است. نظر محققانی که تحولات ونزوئلا را دنبال کرده اند؟

اعتراضات در ونزوئلا از کجا شروع شد؟

اگرچه اعتراضات در ونزوئلا در زمان ریاست‌جمهوری هوگو چاوز، بین سال‌های 2007 تا 2009، در اعتراض به تلاش او برای جلوگیری از شرکت مخالفانش در انتخابات و اصلاح قانون اساسی با هدف اعطای شرایط نامحدود ریاست جمهوری و سرکوب نیروهای مسلح، آغاز شد. سرکوب شد، اما پس از مرگ آقای چاوز و روی کار آمدن معاون او، نیکلاس مادورو، رنگ دیگری به خود گرفت.

اگرچه آقای چاوز با ملی کردن بیشتر صنایع کشور، از نفت گرفته تا برق، اعطای یارانه های کلان و اجرای پروژه های ساخت مسکن و توسعه بهداشت و آموزش، تلاش کرده است تا حمایت افراد کم درآمد از دولت سوسیالیستی خود را افزایش دهد، همزمان با با مرگ وی، نرخ تورم به آستانه 30 درصد رسیده بود و 60 درصد مردم از فقر نسبی رنج می بردند.

بوی خونین و اقتصادی تظاهرات

یک سال پس از مرگ آقای چاوز و آغاز ریاست جمهوری نیکلاس مادورو، دانشجویان در فوریه 2014 در اعتراض به ناامنی در کشور به خیابان ها آمدند. تعداد قربانیان ناامنی در ونزوئلا در سال 2013 به 23000 نفر رسید که این رقم در سال 1998 به 4500 نفر رسیده بود البته نرخ تورم در این کشور به 56 درصد رسید که در نوع خود در منطقه آمریکای لاتین یک رکورد محسوب می شود. نرخ ارز دو برابر شد و نرخ آزاد به دو برابر نرخ رسمی رسید.

سرکوب خونین این تظاهرات که تقریباً 3 ماه به طول انجامید، حداقل 15 کشته برجای گذاشت، از جمله یک دانش آموز گلوله به سر و یک نوجوان که بر اثر شلیک مستقیم گلوله جان باخت. تظاهرکنندگان خواستار استعفای دولت سوسیالیستی این کشور شدند. کنگره آمریکا دولت ونزوئلا را به سرکوب معترضان متهم کرده است و دولت آمریکا تحریم هایی را علیه برخی از مقامات دولتی اعمال کرده است.

یک سال بعد، کاهش شدید و ناگهانی قیمت نفت، منبع اصلی درآمد ونزوئلا، این کشور را با کمبود کالا و قیمت های بالاتر مواجه کرد. هزاران نفر از مخالفان سیاست های اقتصادی آقای مادورو در کاراکاس، پایتخت آن کشور تظاهرات کردند. او اعلام کرد که دولت او هدف یک کمپین بین المللی با هدف بی اعتبار کردن آن به منظور ایجاد کودتا علیه آن است. آقای مادورو سپس شروع به دستگیری، حبس و حبس خانگی رهبران گروه های مخالف خود کرد.

شکست دموکراتیک و انتقام دیکتاتوری

در انتخابات پارلمانی دسامبر 2015، پیروزی ائتلاف مخالفان به 16 سال حکومت سوسیالیست ها به رهبری نیکلاس مادورو پایان داد. نزدیک به دو سوم کرسی های پارلمان ونزوئلا توسط ائتلاف ضد سوسیالیست به دست آمد. نیکلاس مادورو، رئیس جمهور ونزوئلا در یک سخنرانی به شکست خود اعتراف کرد.

اما آقای مادورو بلافاصله از پارلمان خواست تا اختیارات ویژه ای را به دست آورد و وضعیت فوق العاده در کشور اعلام کند که رد شد. در شرایطی که نرخ تورم بالای 80 درصد بود، دولت او قیمت سوپر بنزین را 6000 درصد و نرخ ارز را 60 درصد افزایش داد. آقای مادورو افزایش 20 درصدی دستمزدها را اعلام کرد در حالی که درآمدهای نفتی کشور نسبت به سال 2013 70 درصد کاهش یافت و صندوق بین المللی نرخ تورم کشور را 700 درصد پیش بینی کرد.

اپوزیسیون آقای مادورو را مسئول تورم در کشور اعلام کرد و به مردم قول داد او را ظرف شش ماه آینده برکنار کنند. هزاران نفر از مخالفان دولت ونزوئلا که اکثریت کرسی های پارلمان را در اختیار داشتند، در مارس 2016 در حومه کاراکاس تظاهرات کردند و خواستار استعفای نیکلاس مادورو، وارث ایدئولوژی چپ هوگو چاوز شدند.

در همان زمان، پارلمان ونزوئلا قانون «عفو زندانیان سیاسی» را تصویب کرد. نیکلاس مادورو از دادگاه عالی خواست تا این قانون را لغو کند. بدین ترتیب کاراکاس به صحنه درگیری میان حامیان و مخالفان دولت تبدیل شد. در چنین شرایطی مخالفان با استناد به مفاد قانون اساسی کشور دست به تهیه طومار ملی با هدف برگزاری رفراندوم ملی زدند. این در حالی است که نه تنها نرخ تورم به 720 درصد رسیده بود، بلکه جیره بندی آب و برق نیز آغاز شده بود. برای دوازدهمین بار از سال 2013، آقای مادورو دستور افزایش حداقل دستمزد را برای رفع 98 درصد کاهش نرخ ارز بولیوار طی 3 سال گذشته صادر کرد.

پس از مخالفت مجدد پارلمان با اجرای فرمان خود مبنی بر اعلام وضعیت فوق العاده در کشور، آقای مادورو از امضای قطعنامه های متعدد پارلمان و با همکاری دیوان عالی ونزوئلا و شورای ملی انتخابات این کشور خودداری کرد. از برگزاری همه پرسی که نیاز به تعداد امضاهای درخواستی مخالفان در کشور بود، جلوگیری کرد.

آقای مادورو سپس اختیارات ولادیمیر پادرینو، فرمانده ارتش این کشور را افزایش داد و مسئولیت توزیع غذا و دارو را به ارتش سپرد و همچنین کنترل پنج بندر بزرگ کشور را به ارتش واگذار کرد.

تشدید اعتراضات مردمی

مخالفان دولت ونزوئلا از مردم این کشور خواسته اند به اعتصاب ملی ۱۲ ساعته در آن کشور بپیوندند. ده ها هزار نفر به خیابان ها ریختند. اما در سرکوب معترضان، دولت مدعی شد که با مصادره مقادیر قابل توجهی سلاح، طرح کودتای مخالفان را خنثی کرده است.

پارلمان ونزوئلا در جلسه ای فوق العاده استیضاح و محاکمه نیکلاس مادورو، رئیس جمهور این کشور را به جرم نقض دموکراسی پذیرفت. هواداران نیکلاس مادورو برای جلوگیری از برگزاری این نشست به اتاق عمومی جلسه مجلس ملی این کشور هجوم بردند. اما پارلمان ونزوئلا در 10 ژانویه 2017 به استیضاح نیکلاس مادورو رای داد.

همزمان با ابراز نگرانی صندوق بین المللی پول از تورم 1700 درصدی، دولت ونزوئلا انریکه کاپریلز، رهبر مخالفان آن کشور را به مدت 15 سال از هرگونه فعالیت سیاسی محروم کرد. آقای کاپریلز، 44 ساله، یک دهه پیش رهبر اصلی اپوزیسیون در دولت سوسیالیست این کشور بود و به عنوان شانس اصلی برای پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری 2018 در برابر نیکلاس مادورو دیده می شد.

مخالفان نیکلاس مادورو در خیابان های کاراکاس، پایتخت این کشور تظاهرات کردند. درگیری های خونینی بین تظاهرکنندگان و پلیس رخ داد. اما نزدیک به دو ماه پس از آغاز ناآرامی‌های ونزوئلا، نیکلاس مادورو، رئیس‌جمهور این کشور از عقب‌نشینی امتناع کرد و مصمم بود با ایجاد کنگره جدیدی به نام مجلس خلق، راه را در بازنویسی قانون اساسی رهبری کند. گارد ملی و نیروهای امنیتی با موتورسیکلت وارد عمل شدند تا با تظاهرات شدیدتر سرکوب کنند و در صد روز اول اعتراض، حدود 100 معترض کشته شدند.

اپوزیسیون یک همه پرسی نمادین با حضور بیش از 7.2 میلیون نفر برگزار کرد و اعلام کرد که اکثریت قاطع شرکت کنندگان با تغییر قانون اساسی مخالف هستند. اما چهار ماه پس از اعتراضات و پس از ثبت بیش از 120 کشته، آقای مادورو انتخابات مجلس مؤسسان ونزوئلا را اعلام کرد. بر اساس اعلام کمیسیون انتخابات ونزوئلا، 41.5 درصد از رای دهندگان یا تقریباً هشت میلیون از سی میلیون نفر جمعیت این کشور در انتخابات شرکت کردند. مخالفان اصلی دولت ونزوئلا که انتخابات را تحریم کردند، ادعا کردند که تنها 12 درصد از واجدین شرایط برای رای دادن شرکت کردند.

در پنجمین ماه اعتراضات، شورای جدید قانونگذاری در مراسمی با حضور نیکلاس مادورو افتتاح شد.

انتخابات سرد ریاست جمهوری

سال 2018 با پیش بینی تورم 13000 درصدی آغاز شد. قیمت یک لیتر آب پنج هزار برابر قیمت یک لیتر بنزین بود. ارزش پول کمتر از قیمت کیف بافته شده حاوی اسکناس بود. روزانه 45000 نفر تحت فشار فقر به کلمبیا فرار می کنند.

انتخابات ریاست جمهوری در این کشور قرار بود در پایان سال ۲۰۱۸ میلادی برگزار شود که با دستور مجلس موسسان به نیمه دوم اردیبهشت ماه موکول شد. روز یکشنبه 21 می 2018، نیکلاس مادورو، رئیس جمهور چپگرای ونزوئلا برای یک دوره 6 ساله جدید در انتخابات ریاست جمهوری این کشور به عنوان رئیس جمهور انتخاب شد.

بر اساس آمار گزارش شده، مادورو تقریباً 68 درصد آرا (5 میلیون و 800 هزار رای) و مخالفان وی 21 درصد آرا (یک میلیون و 800 هزار رای) را به دست آورده اند. میزان مشارکت در این انتخابات 46 درصد اعلام شد که کمترین میزان مشارکت در تاریخ ونزوئلا است. اما وی افزود: هرگز هیچ نامزد ریاست جمهوری نتوانسته 68 درصد آرای مردم را به دست آورد.

علاوه بر مخالفان، ایالات متحده، کانادا، اتحادیه اروپا و حدود ده کشور آمریکای جنوبی پیروزی انتخاباتی نیکلاس مادورو، رئیس جمهور ونزوئلا را به رسمیت نشناخته اند.

ظهور رهبر مردم معترض ونزوئلا

دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، تنها یک روز پس از انتخابات ریاست‌جمهوری ونزوئلا، فرمان اجرایی اعمال تحریم‌های جدید علیه ونزوئلا را صادر کرد.

شبکه آمریکایی CNN به نقل از مقامات آمریکایی از برگزاری جلسات محرمانه بین دولت دونالد ترامپ و افسران شورشی ارتش ونزوئلا خبر داد. جلساتی که در نهایت کاخ سفید را به این نتیجه رساند که از کودتاچیان حمایت نخواهد کرد. در سپتامبر 2018، دونالد ترامپ، رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا، اعلام کرد که اگر مادورو خود را متعهد به دموکراسی و اصلاحات سیاسی در کشور بداند، مایل است با او دیدار کند. این دیدار نیز برگزار نشد.

سال 2019 با تحریم‌های جدید آمریکا علیه «شبکه ارزی» ونزوئلا و گفتگو بین مایک پنس، معاون رئیس‌جمهور ترامپ و خوان گوایدو، رهبر مخالفان ونزوئلا آغاز شد. آقای پنس از حمایت دولت آمریکا از آقای گوایدو خبر داد و او را “آخرین بازمانده دموکراسی” در ونزوئلا خواند. خوان گوایدو توسط ماموران اطلاعاتی ونزوئلا دستگیر شد، اما پس از آزادی، آمادگی خود را برای تشکیل یک دولت انتقالی در کاراکاس اعلام کرد. ایالات متحده همچنین در 23 ژانویه 2019 خوان گوایدو را به عنوان رئیس جمهور موقت ونزوئلا به رسمیت شناخت.

چهار قدرت اروپایی (اسپانیا، فرانسه، آلمان و بریتانیا) نیز اعلام کردند که در صورت امتناع آقای مادورو از برگزاری انتخابات زودهنگام ظرف هشت روز آینده، خوان گوایدو، رهبر مخالفان را به عنوان رئیس جمهور به رسمیت می شناسند. مادورو ضرب الاجل اروپا برای برگزاری انتخابات زودهنگام را رد کرد. پارلمان اروپا همچنین خوان گوایدو را به عنوان رئیس جمهور قانونی ونزوئلا به رسمیت شناخت.

افول رهبر معترضان

وزنه برداری در خیابان های حامیان گوایدو و مادورو در ونزوئلا آغاز شد و حداقل 40 کشته و بیش از 850 بازداشت بر جای گذاشت.

یک فرمانده ارشد نظامی ونزوئلا به گوایدو پیوست، اما وزیر دفاع ونزوئلا گفت که مخالفان باید بر بدن ما غلبه کنند تا دولت تشکیل دهند. آقای ترامپ همچنین به ارتش ونزوئلا پیام داد: اگر به گوایدو نپیوندند، همه چیز را از دست خواهند داد. گوایدو از استخدام 600 افسر از ارتش ونزوئلا خبر داد. در 30 آوریل 2019، او یک قیام نظامی را برای وارد کردن ضربه نهایی به دولت آقای مادورو اعلام کرد، اما قیام شکست خورد زیرا سربازان در پادگان‌ها ماندند و مقامات ارشد دولتی از انجام آن سرباز زدند. پایین آمدن .

دولت مادورو خوان گوایدو را به مدت 15 سال از مناصب دولتی محروم کرد و نیکلاس مادورو در ماه می 2015 پیشنهاد برگزاری انتخابات زودهنگام قانونگذاری در کشور بحران زده را داد. مخالفان دولت ونزوئلا انتخابات پارلمانی را تحریم کردند. انتخابات مجلس شورای اسلامی در ۱۵ آذر ۱۳۹۹ برگزار شد که نرخ تورم یک ساله از مرز یک میلیون درصد گذشت. پس از مشخص شدن نتیجه انتخابات قانونگذاری، تنها نهادی که از نفوذ دولت ونزوئلا در امان بود و توسط مخالفان کنترل می شد، تحت کنترل مادورو قرار گرفت.

در ژانویه 2021، اتحادیه اروپا در بیانیه ای اعلام کرد که دیگر خوان گوایدو را به عنوان رئیس جمهور موقت ونزوئلا به رسمیت نمی شناسد، اگرچه ایالات متحده و بریتانیا همچنان او را به رسمیت می شناسند.

حزب حاکم در انتخابات محلی نوامبر 2021 به پیروزی چشمگیری دست یافت و موفق شد 20 کرسی از 23 کرسی استان های کشور و شهرداری کاراکاس را به دست آورد. در انتخابات محلی قبلی در سال 2017، حزب حاکم 19 کرسی و 4 کرسی به مخالفان رسید.

یکی از نکات مهم این انتخابات، حضور ناظران اتحادیه اروپا در گروه ناظران بین المللی بود که از آخرین حضورشان برای نظارت بر انتخابات این کشور نفت خیز آمریکایی، حدود 15 سال می گذرد.

پس از مذاکرات مستقیم با واشنگتن در سال 2022، ونزوئلا دو زندانی آمریکایی را آزاد کرد. نه تنها صادرات نفت ونزوئلا با بهبود روابط بین واشنگتن و کاراکاس افزایش یافت، بلکه یک صندوق سرمایه گذاری مشترک با مدیریت یک ایرانی آمریکایی نیز برای توسعه اکتشاف و تولید نفت و گاز در شرق ونزوئلا ایجاد شد.

با این حال، بر اساس یک مطالعه جدید دانشگاهی، بیش از 75 درصد از مردم ونزوئلا از فقر شدید رنج می برند. این نظرسنجی که توسط دانشگاه کاتولیک آندرس بلو ونزوئلا انجام شده است، آمار رسمی دولت را به چالش می کشد که می گوید تنها 4 درصد از جمعیت این کشور در فقر شدید زندگی می کنند.

نتایج این تحقیق نشان می دهد که 76.6 درصد از خانوارهای شرکت کننده در این تحقیق در وضعیت مالی بسیار نامناسبی زندگی می کنند، به طوری که درآمد آنها پاسخگوی نیازهای اولیه غذایی آنها نیست. در بخشی دیگر از نتایج این تحقیق همچنین آمده است که 94.5 درصد خانوارها زیر خط فقر زندگی می کنند و کمتر از 1.9 دلار در روز درآمد دارند.

دلایل شکست تظاهرکنندگان ونزوئلا چه بود؟

بر اساس گزارش موسسه نظرسنجی ونزوئلا Datanalisis، محبوبیت آقای گوایدو از 61.2 درصد در فوریه 2019 به 56.7 درصد در ماه می همان سال کاهش یافته است. این روند با شکست وی در رهبری قیام نظامی 30 آوریل 2019 علیه دولت آقای مادورو به دلیل تعداد کم سربازان و فرماندهان ارتش و همچنین مقامات دولت مادورو آغاز شد و ادامه یافت. اگرچه در سه ماه اول سال 2019، پس از اعلام حمایت آمریکا و اتحادیه اروپا، آقای گوایدو از طرح بازسازی اقتصادی ونزوئلا رونمایی کرد و وعده عفو نیروهای مسلح این کشور را در صورت اعلام وفاداری خود به وی داد، اما طی روزهای بعد. سه ماه و ناامیدی عمومی از ناتوانی وی در ایجاد تغییرات سریع در کشور، حضور تظاهرکنندگان در راهپیمایی هایی که آقای گوایدو نامیده بود، روندی نزولی به خود گرفت.

در حالی که آقای مادورو به مقاومت در برابر فشار برای واگذاری قدرت ادامه می دهد و جنگ تبلیغاتی گسترده ای را علیه آقای گوایدو به راه انداخته است، که تصویر او را به عنوان “عجیب آمریکا” برجسته کرده است، تعداد ونزوئلاهایی که آقای گوایدو را به عنوان رئیس جمهور قانونی کشور به رسمیت شناختند از 49 نفر کاهش یافت. درصد در فوریه به 36 درصد در ژوئن 2019 رسید. در عین حال، حامیان گزینه نظامی آمریکا با هدف سرنگونی نیکلاس مادورو حتی به 12 درصد در می 2019 هم نرسیدند.

بر خلاف انتظار بسیاری از معترضان، پس از شکست طرح خیزش نظامی، آقای گوایدو برنامه جایگزین یا “طرح B” برای پیشبرد طرح سرنگونی دولت آقای مادورو نداشت که منجر به مهاجرت گروهی از تظاهرکنندگان شد. در خارج از کشور و درخواست پناهندگی

علاوه بر این، دولت مادورو در اخبار و رسانه ها ابتکار عمل را برای ایجاد و مبارزه با این تصور عمومی مبنی بر تورم، فقر، بحران مواد مخدر، کمبود برق، آب و سایر کالاهای ضروری و همچنین ایجاد کرده است. ضعف فزاینده اقتصاد کشور زیرساخت ها، تحریم هایی هستند که ایالات متحده علیه این کشور اعمال می کند. بر اساس نتایج آخرین نظرسنجی ها، 76 درصد از مردم ونزوئلا مخالف سیاست تحریمی آمریکا و 53 درصد از آنها نظر منفی نسبت به دولت جو بایدن دارند.

به توئیتر فارسی یورونیوز بپیوندید

در حال حاضر، آقای گوایدو، یک سال پس از پایان دوره نمایندگی خود در مجلس قانونگذاری ونزوئلا و بدون اینکه هرگز در انتخابات ملی آن کشور پیروز شده باشد، همچنان از حمایت دولت آمریکا برخوردار است. این حمایت که به او قدرت دسترسی به بخش قابل توجهی از منابع ارزی و پولی ونزوئلا را می‌داد، منجر به اتهام فساد مالی علیه سیاستمداران دیگرش شد. به این ترتیب سطح محبوبیت آقای گوایدو به سطح محبوبیت پایین آقای مادورو نیز رسیده است. مادوروی، که هنوز در میان اکثر حامیان سوسیالیست علیه سرمایه داری آمریکایی و همچنین بهره برداران رانت و کمک های دولتی محبوب است.

بنابراین در انتخابات محلی اخیر، اختلاف بین گروه های مخالف دولت، دلیل اصلی پیروزی حامیان مادورو بود. از آنجا که احزاب میانه رو مخالف گوایدو و منتقدان تحریم های اقتصادی آمریکا حدود یک سوم آرای ملی را به دست آوردند و تقسیم آرای مخالف به دولت بین حامیان گوایدو، حامیان سیاست های ایالات متحده و میانه روهای مخالف آمریکا، به حامیان مادورو اجازه داد تا برنده شوند. با وجود جذابیت کمتر پیروزی در 19 ایالت از 23 ایالت این کشور با نصف آرای ملی. اگر همه گروه‌های اپوزیسیون آقای مادورو متحد می‌شدند، پیروزی حامیان او در جامعه به شدت قطبی‌شده ونزوئلا، جایی که اپوزیسیون حتی اهرم‌های بیشتری دارد، غیرممکن بود.

جولیا باکستون، استاد دانشگاه منچستر، معتقد است: «گوایدو هیچ قدرت نهادی یا سیاسی در ونزوئلا به دست نیاورده است و امور دوجانبه موازی در این کشور، کار کشورهایی را که مادورو را به رسمیت نمی شناسند، پیچیده کرده است. ریاست‌جمهوری موازی و غیرشفاف به دلیل حمایت کشورهای خارجی از گوایدو و عدم پاسخگویی وی به نهادهای مدنی، جنجال‌های سیاسی ونزوئلا را منحرف کرده است. فقدان نظارت، به ویژه پس از اینکه واشنگتن کنترل دارایی های ونزوئلا در ایالات متحده را به گوایدو واگذار کرد، او را بدنام کرده است. گوایدو بدون نشان دادن هیچ قدرتی، مدام بر حمایت خارجی تاکید می‌کرد و همین امر باعث شد معترضان و گروه‌های سیاسی ضد دولتی در اطراف او متفرق شوند. علاوه بر این، پس از پایان دوره ریاست جمهوری وی به عنوان رئیس مجلس ملی، هیچ توجیه دیپلماتیکی برای ادامه به رسمیت شناختن وی از سوی اتحادیه اروپا وجود نداشت.

ویکتور میکارس، دانشیار علوم سیاسی در دانشگاه آند در کلمبیا نیز معتقد است: «شناخت سیاسی کمی از نقش و قدرت ارتش در ونزوئلا وجود دارد. امروز در ونزوئلا این ارتش نیست که از مادورو حمایت می کند، بلکه سرویس های اطلاعاتی و ضد جاسوسی هستند که کشور را کنترل می کنند. آنها به مجازات هر نیروی نظامی خطاکار می شتابند و هر نشانه ای از اعتراض را به شدت سرکوب می کنند. پس از تهاجم نظامی روسیه به اوکراین، اهمیت ونزوئلا برای اتحادیه اروپا کاهش یافته و همزمان، جنبش‌های چپ در آمریکای لاتین در حال تقویت هستند. در چنین شرایطی که تنها ایالات متحده از گوایدو حمایت می کند، طبیعی است که مادورو بسیار خوشحال باشد. »

لویزا آسدو، یکی از کارشناسان اصلی موسسه مشاوره بین المللی MENPA (MENPA) در ونزوئلا نیز معتقد است که وجود یک اپوزیسیون ناهمگون و متکثر در ونزوئلا مانع از موافقت آنها با تعیین یک رهبر واحد می شود. استیو النر، استاد بازنشسته دانشگاه اورینته در ونزوئلا نیز خاطرنشان می کند که از زمان اعلام حمایت آمریکا از گوایدو در ژانویه 2019، اپوزیسیون ونزوئلا به دلیل ایجاد شکاف در داخل آن آسیب دیده است، زیرا او امکان پذیر نبود. آنها و حامیانشان را حول گوایدو متحد کنید.

منبع تصویر: رویترز

بازرسان سازمان ملل می گویند که دولت ونزوئلا مرتکب خشونت تکان دهنده ای شده است که جنایت علیه بشریت محسوب می شود.