یادداشت بر روی کلیپ قطعه روتنبرگ 03.09.01

ارژنگ آغاجاری

ژان بودریار، فیلسوف معاصر فرانسوی، رویدادهای اساسی عصر کنونی را با جهان طبیعی بیگانه می داند و مدعی است که جهان واقعی ناپدید شده است. انسان در همان زمان که به جهان ارزش، مفهوم و واقعیت می بخشد، روند انحلال را نیز آغاز می کند و اشیا و مفاهیم در آستانه واقعی شدن حل می شوند. در زمانی که خطر نئوفاشیسم تهدیدی جدی برای دستیابی به تمدن ما است، این نظریه به شدت شایسته تأمل است.

در تجسم ایده آهنگ «روتنبرگ» از آلبوم تعادل، دیالوگی آغاز می شود و به تدریج از معنا خالی می شود، صدا و تصویر در هم می آمیزند، زمان در زبان غیرممکن می شود و تن ها و بدن ها تبدیل به دستکش می شوند. شب تباهی شهر فاسد را فراگرفته و بدنها تشنه یکدیگرند. در پس‌زمینه تصویری که دو شخصیت در حال گفتگو هستند، او داستان خود را به ما نشان می‌دهد: 03.09.01. به طور نمادین، این تاریخ در موزیک ویدیو آهنگ جدید گروه مجلسی یادآور یکی از عجیب ترین و تلخ ترین اخبار این قرن است: «آدم خواری روتنبرگ».

ما در آلمان هستیم، در سال 2001، در شهر روتنبورگ، یک تکنسین کامپیوتر به نام آرمین مایوس، یک آگهی در اینترنت با این پیام منتشر کرد: “اگر کسی می خواهد خورده شود، به من پیام دهید”. سه نفر به او پیام می دهند و یکی از آنها تصمیم خود را عملی می کند و مایوز او را می کشد و با یک لیوان شراب و سیب زمینی می خورد. آره؛ این اتفاق افتاد. حادثه آدم خواری روتنبرگ در 9 مارس 2001، بدون اشاره صریح و یا شرح مفصل، به طور طعنه آمیزی و مرموز پشت تصویر کلیپ دیده می شود و پس از آن اثر از آن عبور می کند، ایده اصلی قطعه و آنچه خواننده درباره این اثر می خواند. ، شعری از واسکو پوپا را توسعه می دهد.

واسکو پوپا مهمترین شاعر صربستان است. او که در جوانی مجذوب مارکسیسم شده بود، در طول جنگ جهانی به حزب کمونیست پیوست و در نیمه دوم زندگی خود به یک فیلسوف-شاعر تبدیل شد که در شعرهایش زندگی را چیزی جز یک تراژدی-کمدی کنایه آمیز و خالی از احساس نمی دانست. معنا و مفهوم او را که هم سن و سال شاعران زبیگنیو هربرت و میروسلاو هولاب بود، می توان یکی از مدرن ترین شاعران قرن معاصر از قلب اروپای مرکزی دانست. تد هیوز از او به عنوان شاعری حماسی با افق دید گسترده یاد می کند که با خواندن آثارش یکی پس از دیگری می توان از کهکشانی به کهکشان دیگر رفت.

پوپا در شعر خود تلاش می کند تا تعادل به هم ریخته نژاد بشر را در جهان معاصر بازگرداند. او در طول جنگ شاهد اخته شدن سریع تمدن و طبیعت، از هر معنا و انسانیت بود و محتوای روزگاری را که در آن زندگی می کرد به اشعار خود تزریق کرد. اگرچه عمر پوپا به سال 2001 یعنی سال واقعه روتنبرگ نرسید، اما شعر «نژاد» او با ترجمه دقیق و قابل توجه اطاقه به زبان فارسی، مبنای ایده اصلی نمایشنامه «روتنبرگ» قرار گرفت. باند. این شعر که در نام خود با دو معنای «نسل» و «رقابت» بازی می کند، در بیان شاعرانه خود با دیالکتیک انسان و متافیزیک خداحافظی می کند و در کالبد شعر، وضعیتی افسانه ای را به تصویر می کشد. پرومتئوس محکوم و غیرممکن تصویری خالی از گروتسک بزرگ: نژاد بشر مدرن و متمدن، که خود را در مبارزه برای بقا بت کرده است، همه کاره است.

در موزیک ویدیوی «روتنبرگ» توسط گروه «روم»، دوربین شبانه از نمای هوایی منظره ای از «یک شهر» به درون پرتگاهی سیاه و سرد می خزد و بر صحنه ای از آغاز یک طبیعت بسیار طبیعی فرود می آید. . و گفتگوی محاوره ای: سلام. سلام همراه با علامت دست که دعوت به صلح می کند. این نشانه تبلور تمدن است، اما طولی نمی کشد که در روند سریع تغییر شکل تحمیل شده بر زبان و تصویر، گفتمان قبلی تبدیل به یک مسلخ مسلحانه برای تهیه سفره ای از گوشت و خون، انبوهی از شکارچیان شود. حیواناتی که احساس دلسوزی نمی کردند. آگاهی از تحریف زبان، در آشفتگی و ناهمزمانی گفتگوها با آنچه در چارچوب نقاشی می بینیم و نیز با ساختارها و اشیاء موجود انسانی و حتی صحنه پردازی، به موازات موسیقی که مضمون آن مزین شده است. صداهای صنعتی غیرطبیعی و ملودی های فرسوده، نوید بی ثباتی می دهد و ناپدید شدن، مژده فراموشی را می دهد. فرسایش فاصله ها و تنش ها بین وجود انسانیت و معنای انسانیت، نتیجه تسلط برگشت ناپذیر شیء بر سوژه است.

صدای آژیر که با گام های غیرطبیعی شنیده می شود در پایان محو می شود. رباتی که چندین کیبورد می نوازد، اما نه پیانو و نه نوازنده دیده می شود، زیرا هر دو ناپدید شده اند. چوب ها می نوازند، اما نوازنده ناپدید شده است. گفتگویی که ادامه دارد، اما بدون تبادل معنا. زبانی هست اما خالی از کلمه است. کسی که راه می رود اما نه دست دارد و نه پا. تمدن هست، اما انسان متمدن غایب است. موجودی که هست، اما هستی از بین رفته است. و در نهایت، برجی که هنوز پابرجاست و بازی که زنده است.

“روتنبرگ 03/09/01”
بامداد افشار
صدا: نیوشا قربانی
صدای گلستان هنگام 75757599999888 بامداد افشار
khtiari
راه اندازی گروه اتاق
گیتار باس: پویا شمالی
گیتار الکتریک: کیارش بختیاری
نوازنده سرناد: محسن صادقی
رقص و رقص: اصغر پیران، محمد عباسی
طراحی صحنه و لباس: فوزیه فرودنیا (برند فوژه) 575999888 میکس و مسترینگ : استودیو صبا کاوه عابدین 75 7575999888 کارگردان ویدیو : مریم سرجه پیما
مدیر تصویربرداری: علی غلامی
تدوین: کسرا کمایی
تصحیح نور: حمیدرضا فتوره چیان
طراح صحنه: علی کجبافشاهو5975 ربات 9 99888 ساخت بامبد افشار با همکاری محمد سپاهی، علی کجباف و علی کلانتری
بسیار ممنون بسیار از هوشیار خیام، افسانه عابدین، محمد نصرتی، نگر حمیدی و برادران عرب زاده

“ربع”
بامد افشار
صدا: اصغر پیران
شعر: بخشی از نمایشنامه “سرزنش خود” پتر هانکه با ترجمه حسن ملکی و شعر “Balzymbeorsha” با ترجمه S. 8 تنظیم توسط گروه آخ 757575999 888 نی انبان: امید سعیدی
مریمبا: نیوشا قربانی، بامداد افشار
میکس و مسترینگ: استودیو صبا کاوه عابدین

کتاب “چرا هنوز همه چیز ناپدید نشده است؟” این اثر توسط ژان بودریار، نظریه‌پرداز فرانسوی نوشته شده است.

بودریار در این مقاله، یکی از آخرین متون قبل از مرگش در مارس 2007، این ناپدید شدن را با تأمل ابراز تاسف می کند. او مجموعه‌ای پیچیده از تغییرات را در موضوع خود می‌بافد، از مرگ احتمالی بشر در پی تحقق هدفش یعنی تسلط بر جهان، تا ناپدید شدن واقعیت به دلیل تبدیل دائمی امر واقعی به مجازی. او در طول این فرآیند پژوهشی مفاهیم رایج‌تری از «موضوع» فلسفی را معرفی می‌کند که معتقد است به دلیل «پاشیدن آگاهی به تمام سطوح واقعیت» در حال ناپدید شدن است.

در سراسر متن، 15 عکس از آلن ویلوم به توضیح استدلال بودریار کمک می کند. بودریار اشاره می‌کند که با ناپدید شدن چیزهای عجیبی اتفاق می‌افتد – برخی چیزهایی که سرکوب شده یا سرکوب شده‌اند می‌توانند به شکل ویروسی مخرب بازگردند – در همان زمان، او یادآوری می‌کند که ناپدید شدن جنبه مثبتی دارد. بعد” وجود اشیا.

نظر فریماه جلال پور > چرا هنوز همه چیز از بین نرفته است؟

چرا همه چیز تاکنون ناپدید نشده؟


by

Jean Baudrillard,

احسان کیانی‌خواه (Goodreads Author) (Translator)

Farimah Jalalpour‘s review

Aug 29, 2021

liked it

من نوشتار درباب ناپدیدی را یک نوع استدلال مکاشفه‌ای آموزشی می‌بینم که می‌خواهد درباره‌ی آنچه که ناپدید شده، آنچه که دیگر و بعد از این نخواهد بود، تعمق کند؛ مثل برداشت‌های مدرن ما از واقعیت و معنا و سوژه و ساحت اجتماعی یا حوزه های خودآیین مدرنیته مثل هنر و سیاست و دین و سکسوالیته. بودریار در یک چنین مراقبه‌ی پر رمز و رازی به ما می‌گوید ناپدیدی این چیزها نتیجه‌ی فرایندی تکاملی نبوده‌، بلکه “رخدادی بی همتاست‌.. که به هیچ وجه منفی نیست”.
او از ما می‌خواهد نه تنها به آنچه که در برهه‌ی فعلی‌مان، جدید و متفاوت به نظر می‌رسد، توجه کنیم، بلکه درآنچه هم که ناپدید شده تامل بورزیم.
داگلاس کلنر

Like

∙
flag

Sign into Goodreads to see if any of your friends have read
چرا همه چیز تاکنون ناپدید نشده؟.

Sign In »

پیشرفت خواندن

Finished Reading

August 29, 2021
– Shelved as:
to-read

August 29, 2021
– Shelved

ارسال نظر »نظرات

No comments have been added yet.

post a comment »