چرا نوزادم تو خواب میپره

سوال مخاطب نی‎‎نی‎‎بان: دخترم 3 ماهشه و هنگام خواب با حالت ترس ناگهانی از خواب می پره، در طول شبانه روز چند بار تکرار میشه و حتی وقتی که خوابش عمیقه بازم این اتفاق می افته. نمی دونم از چیزی ترسیده یا این حالت ها برای نوزادها پیش میاد؟

پاسخ دکتر فاطمه هودی فلاح، متخصص اطفال:
این وضعیتی که کودک شما از آن رنج می‌برد در همه نوزادان طبیعی است و به عنوان اضطراب جدایی از مادر شناخته می‌شود و از 3 ماهگی تا 10 ماهگی ادامه دارد. به همین دلیل باید همیشه در کنارتان باشید تا ترس کودکتان را کاهش دهید، در دوران شیردهی او را در آغوش بگیرید و بگذارید در آغوش شما بخوابد و وقتی از خواب بیدار شد برایتان مطمئن باشید که در کنارش هستید تا این مواقع. در خانه اش کمتر خواهد بود. اگر بعد از مدتی این شرایط بدتر شد و کودک شما از بیدار شدن می ترسد، حتما باید با متخصص نوزادان مشورت کنید تا او را معاینه کند.

مهم‌ترین مطالب در این‌باره:
اضطراب جدایی و وابستگی کودکان به مادر یکی از مشکلاتی است که اکثر مادران آن را در کودک خود مشاهده می کنند. در این مقاله علاوه بر توضیح دلیل اضطراب جدایی کودکان، راهکارهایی را پیشنهاد می دهیم که می تواند به کاهش یا درمان اضطراب جدایی در کودکان بسیار کمک کننده باشد.

سن شروع و تعریف اضطراب جدایی
اضطراب جدایی آسیب و دردی است که کودک شما هنگام برخورد با فردی که چهره اش ناآشنا است احساس می کند. اضطراب جدایی می‌تواند از شش ماهگی شروع شود، اما معمولاً زمانی شروع می‌شود که کودک بین شش تا نه ماهگی (حدود هشت ماهگی) باشد. اضطراب جدایی یک مرحله رشد طبیعی است.

دلیل علمی اضطراب جدایی کودکان
اضطراب جدایی به این دلیل رخ می دهد که کودک توانایی تشخیص چهره های آشنا از غریبه را کسب کرده است. در واقع دلیل علمی اضطراب جدایی بخاطر رشد شناختی کودکان و درک آنها از مفهوم بقا یا پایداری شی می باشد.
کودکان در این سن می فهمند که علیرغم عدم حضور یک شی در مقابل چشمان او، آن شی یا فرد می تواند وجود داشته باشد. از این به بعد اگر هر چیزی را (غذا، عروسک و …) از جلوی چشمان کودک بردارید، کودک دوباره آن را از شما درخواست می کند چون می داند که آن شی همچنان وجود دارد.
برای درک این مطلب فیلم کوتاه زیر را ببینید. کودک ۷ ماهه در این فیلم، هنوز مفهوم بقا یا پایداری شی را درک نکرده است و اینگونه می پندارد که عروسک نیست شده است و دیگر وجود ندارد، در نتیجه هنوز اضطراب جدایی از مادر در او وجود ندارد.
فرزندتان در سنی است که برخی آدم ها را می شناسد. او آنها را مرتب می بیند و در حضورشان راحت است. این راحتی در حضور افرادی که او را به ندرت می بیند وجود ندارد. در این موقع اضطراب جدایی نیز ظاهر می شود.
وقتی از اتاق خارج می شوید یا او متوجه می شود که شما در حوزه دیدش نیستید گریه خواهد کرد. او ناگهان متوجه می شود که شما آنجا نیستید. و ترجیح می دهد که شما آنجا باشید.
اضطراب جدایی، نشانه مثبتی از سلامت رشد
اضطراب جدایی در واقع نشانه مثبتی از سلامت رشد است. اضطراب جدایی نشانه آن است که فرزندتان از نظر عاطفی به شما وابسته است. اما تحمل این اضطراب ممکن است برای شما و فرزندتان سخت باشد. هر وقت از اتاق خارج می شوید او گریه می کند.
اگر او در مهد کودک باشد هر وقت از آغوشتان جدا می شود گریه می کند.
هنگامی که اضطراب جدایی در اوج است فرزندتان تنها ماندن را به شدت حس می کند. او نمی داند که شما بر خواهید گشت، حتی اگر فقط به اتاقی دیگر رفته باشید. از دید او شما رفته اید، و شاید برای همیشه رفته باشید.
شما شاهرگ حیاتی او و منبع تغذیه، آسایش، سر پناه، و ایمنی اش هستید. اگر او بدون شما بماند ممکن است هر اتفاقی برای او بیفتد. پس وقتی که شما از او دور هستید او وحشت می کند.

با کودک خود بازی کنید دالی موشه و قایم بشاک
دو بازی جذاب و دوست داشتنی دالی موشه و قایم بشاک بهترین راه برای کاهش یا درمان اضطراب جدایی در کودکان است.
در این دو بازی، بچه ها به طور موقت غیبت مادر را تجربه می کنند و به تدریج یاد می گیرند که حتی اگر مادر پیش آنها نباشد، همیشه و زمانی که خودش (کودک) بخواهد، هست. کودک با این بازی ها یاد می گیرد که مادر حواسش به اوست و اجازه نمی دهد چیزی امنیت او را تهدید کند.
در نتیجه اضطراب جدایی کمتری در فرزندتان خواهید دید.
بهترین راه برای جلوگیری از اضطراب جدایی این است که زمان دوری از فرزندتان را تا حد امکان به حداقل برسانید. در دو سالگی او از این مرحله خارج شده است و می فهمد که شما همیشه بر می گردید.
تا اون موقع هر بار که باید بری با صدایی گرم و آرام به او یادآوری کن: ​​”بعدا برمیگردم.” من همیشه برمی گردم. مامان و بابا همیشه برمی گردند.”
وقتی یک فرد ناآشنا به فرزند شما نزدیک می شود، اضطراب جدایی و ترس از غریبه ها در صدای گریه ظاهر می شود. حتی وقتی کودک شما در آغوش شما آرام است، اگر غریبه ای با او صحبت کند یا خیلی به او نزدیک شود. ممکن است او را بترساند و گریه کند.
یک مهمانی اداری یا جمع خانوادگی زمان مناسبی برای در آغوش گرفتن او نیست. کودک خود را در آغوش بگیرید و با صدای آرام و آرام به او اطمینان دهید که با او هستید و او در مکانی امن است

کودک را در محیط های ناراحت کننده قرار ندهید
اگر بی قراری می کند او را از مردم دور نگه دارید. این کار به او کمک می کند. آرام شود و دوباره احساس اطمینان کند. در این زمان همیشه در کنارش باشید. و به یاد داشته باشید تا دو سالگی او این اضطراب را پشت سر خواهد گذاشت.
برای اینکه کودک شما اضطراب جدایی را کمتر تجربه کند، در صورت امکان فرزندتان را در موقعیت های ناراحت کننده قرار ندهید.
اگر دوست ندارد به آغوش پدر بزرگ برود، او را مجبور به آن کار نکنید. به جای آن، او را در آغوش خود نگه دارید، نزدیک خودتان، و به پدر بزرگ یاد آوری کنید که در آینده خیلی وقت خواهد داشت تا با نوه اش بازی کند.
فقط افراد بسیار آشنا و آدم هایی که فرزندتان هر روز آن ها را می بیند اجازه دارند که در غیاب شما به او نزدیک شوند یا او را در آغوش بگیرند. این بدان معنی است که مادر بزرگ و پدر بزرگ و دیگر اعضای دوست داشتنی خانواده یا دوستان هم ممکن است باعث برانگیخته شدن اضطراب جدایی شوند.
در برخی موارد شدید، حتی پدر کودک هم اگر هر روز در کنار او نباشد می تواند موجب اضطراب جدایی شود.


چرا کودکان اضطراب جدایی از مادر را تجربه می کنند؟
بچه ها به دلایل مختلفی این اضطراب را تجربه می کنند اما به طور اساسی آن ها به این باور اعتقاد دارند که زندگی آنها بستگی به این دارد که مراقب شان نزدیک شان باشد. همچنین آن ها کوچک تر از آن هستند که مفهوم زمان را بفهمند.
چه اینکه آن ها را چند دقیقه در اتاق یا گهواره اش تنها بگذارید چه چندین ساعت بیرون باشید برای آن ها یکسان است.
بنابراین به جای اینکه یواشکی جیم شوید، که برای کودک اینطور به نظر برسد که برای همیشه ترکش کرده اید، حتما با او خداحافظی کنید اما کوتاه و ساده این کار را انجام دهید.
سعی کنید کاری را که می خواهید انجام دهید به طور موقت، زمان دیگری برایش بگذارید.
میرندا گود من ویلسون استاد یار دانشگاهی در فلوریدا می گوید: «اضطراب می تواند نشانه ای از بهبود استقلال و خود مختاری در کودک باشد.». «آن ها در آن شرایط اعتقاد خاص خودشان را دارند و معتقدند نباید مادر آن جا را ترک کند و می خواهند شرایط را کنترل کنند.»

علائم اضطراب جدایی از مادر چیست؟
ارین بوید، استادیار دانشگاه پنسیلوانیا در زمینه رشد انسانی، می‌گوید که “اضطراب جدایی به طور کلی در 8 تا 18 ماهگی قابل پیشگیری است”. علائم اضطراب جدایی معمولاً زمانی ظاهر می شود که مراقب کودک کودک را ترک می کند یا از او جدا می شود.
کودکان ممکن است به مادران خود بچسبند، بدخلقی داشته باشند، یا اصرار کنند که مراقبان دیگر اجازه ندهند والدین آنها را ترک کنند. چه بخواهد سر کار برود و چه ماموریتی داشته باشد.
علاوه بر این، کودک ممکن است علائم ترس و آشفتگی را زمانی که والدینش در اتاق دیگری هستند، زمانی که او را در تختش تنها می گذارید یا زمانی که او به مهد کودک می رود از خود نشان دهد. این نشانه ها را نشان دهد این بی قراری زمانی بدتر می شود که مراقب دور از چشم باشد. دکتر بوید توضیح می دهد: «این اضطراب باعث می شود که کودک به والدین یا سرپرستان خود که منبع عشق و امنیت آنها هستند نزدیک شود. »

آیا همه کودکان با اضطراب جدایی از مادر بزرگ می شوند؟ اما بنا به دلایلی ممکن است احساسات مشابه برای مدت کوتاهی دوباره در کودک ظاهر شود. دکتر بوید توضیح می دهد: «وقتی کودکان 5 ساله یا پیش دبستانی مریض می شوند یا استرس دارند، آن اضطراب را دوباره زنده می کنند. »
برای مثال اکثر بچه های دو ساله ای که مدتی در پیش دبستانی بوده اند حالشان خوب است و وقتی والدین آنها را ترک می کنند مشکلی ندارند. اما وقتی مریض می شوند یا استرس دارند، عجیب نیست که بخواهند والدین خود را ترک کنند. هر کودکی منحصر به فرد است و هیچ چارچوب زمانی خاصی برای ظهور و ناپدید شدن این علائم وجود ندارد.
این علائم ممکن است چندین ماه طول بکشد تا اضطراب کودک از بین برود، بنابراین برای بازگشت این علائم آماده باشید، به خصوص زمانی که تغییرات خاصی مانند مسافرت، بیماری یا نقل مکان در خانواده شما ایجاد شده است.

چطور از اضطراب جدایی راحت شویم؟
اگر چه شنیدن صدای گریه کودک ممکن است سخت باشد اما به یاد داشته باشید که اضطراب جدایی از مادر جنبه ی مثبتی نیز دارد. که این دلبستگی سالم باعث نزدیکی کودک و مراقب اش می شود. سعی کنید هنگام ترک کردن او با او صحبت کنید.
به او بگویید که دوستش دارید و بگذارید بداند که بر می گردید. اگر این روش به کار آمد، هنگام غیبت تان به او اسباب بازی مورد علاقه اش را بدهید تا آرام بماند. برقراری نظم و روتین می تواند به بچه ها کمک کند احساس کنترل بر شرایط روزانه داشته باشند.
به او بگویید «بعدا او را خواهید دید» یا هنگام خداحافظی به او دست بدهید که نشانه ای از این باشد که برمی گردید. سوال مخاطب نی‌نی‌بان: نوزاد دو ماه و نیمه دارم خیلی خیلی از خواب می‌پره، همش می‌ترسد و از خواب می‌پرد گریه می‌کند، دلیلش چیست؟
 
پاسخ دکتر رامین مظفری، فوق‌تخصص نوزادان و کودکان و عضو هیات علمی جهاد دانشگاهی علوم پزشکی تهران:
اغلب بیشتر نوزادان با گریه و ناراحتی از خواب بیدار می‌شوند نه با رویی گشاده. اگر هم صدایی باعث ترساندن آنها شود با شدت بیشتر با گریه از خواب بیدار می‌شوند. این مساله طبیعی است. بچه‌ها برخلاف بزرگسالان که وارد مرحله چهارم خواب می‌شوند، خواب عمیقی ندارند و خواب آنها حدود یک ساعت تا یک ساعت و نیم طول می‌کشد و مدام بیدار می‌شوند. کودکان و نوزادان مراحل ختلف خواب دارند و در هر مرحله عمق خواب آنها نیز تغییر می‌کند. بسته به مرحله خواب نوزادان می‌توانند در خواب دست و پا زده و در حرکت باشند یا آرام و بدون حرکت در جای خود دراز بکشند. گاهی همین دست و پا زدن هم باعث می‌شود کودک از خواب بپرد. نوزادان معمولا بلافاصله پس از بیدار شدن بسیار هوشیار هستند و به اطراف نگاه کرده و متوجه پیرامون خود می‌شوند و در صورت شنیدن صدا به آن پاسخ نیز می‌دهند اما بالافاصله پس از این زمان آرام ولی هوشیار، زمان گریه فرا می‌رسد و دست و پای خود را به شدت تکان داده و شروع به گریه می‌کنند.
 سوال مخاطب نی‌نی‌بان: با سلام و خسته نباشید. نوزاد ۲۰ روزه ای دارم که ۳ روز است از خواب می
پره. هر ۱دقیقه یه بار می پره و دستاش رو باز می کنه. مثل این که بترسه و
وقتی بیدار باشه باز هم اگه صدای بلندی بیاد می ترسه. ممنون می شم راهنمایی
کنید.

پاسخ دکتر فاطمه هودی فلاح، متخصص اطفال:

اگر اخیراً کلسیم نوزاد را چک کرده اید و طبیعی بوده است، باید بگویم که این پرش های خواب تا حدودی طبیعی است و در واقع ریفلاکس یک محرک خواب است که طبیعی است. اما باید این نکته را هم تاکید کنم که این حرکات باید طبیعی باشد و در صورت برخورد با مورد مشکوک یا غیرعادی بودن این پرش ها حتما باید با پزشک مشورت کنید تا مجددا وضعیت بررسی شود.