چرا نباید بگیم افغانی

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، کاربرد واژه های «افغان»، «افغانی» و «افغانستان» عمدتاً در رسانه ها و بین مردم تفاوت چندانی با یکدیگر ندارند. اما سوال اینجاست که در بین این سه نفر کدام یک درست تر است و مردم افغانستان را چه بنامیم؟ محمدکاظم کاظمی شاعر و کارشناس ادبی افغانستان در یادداشتی که در صفحه شخصی خود در فضای مجازی منتشر کرده به این موضوع پرداخته است. یادداشت کاظمی به شرح زیر است:

نمی توان انکار کرد که بخشی از احساس یا تصویر ذهنی ما از پدیده ها به نام آنها مرتبط است. این سؤال که نام یک پدیده تا چه حد با ماهیت آن همخوانی دارد، سؤال مهم و قابل تأملی است، زیرا نام نیک و به یاد آوردن آنها با نامی که دوست دارند، یکی از وظایف اجتماعی انسان است و از وظایف اجتماعی به شمار می رود. وظایف. برچسب ها .

مسلماً وقتی صحبت از یک قوم، قبیله یا قوم می شود، موضوع حساسیت بیشتری پیدا می کند، به ویژه اگر آن قوم، قبیله یا قوم با ما ارتباط دینی، زبانی، تاریخی و فرهنگی داشته باشد و ما را به ارتباط دائمی نیاز داشته باشد. .

با این تعریف، اگر ما مردم افغانستان از هموطنان ایرانی خود انتظار داشته باشیم که نام کشور و مردم ما را درست و منصفانه به کار ببرند، بیجا نیست. این انتظاری است که تاکنون به طور کامل برآورده نشده است و بسیاری از مردم افغانستان از این که در گفتار روزانه مردم و حتی رسانه های ایران به آنها «آفاغنه» خطاب می شود ناراضی هستند.

واقعیت این است که استفاده از اصطلاحاتی مانند «افغانه» و «افغانی» و در محاوره آن «افغانی» خالی از بار تحقیر و عزت نفس نبود، به همین دلیل، هر بار نیمه ناخوشایند حضور مردم افغانستان در ایران مورد نظر بود. استفاده از این کلمات زیاد شده است.

اما نام واقعی این کشور و این ملت چیست؟ و مردم ایران به ویژه رسانه ها که وظیفه حساس تری در این حوزه ها دارند، باید از چه نام هایی استفاده کنند؟

«افغانه» توهین‌آمیزترین نامی است که می‌توان برای مردم افغانستان گذاشت، به‌ویژه با توجه به سابقه تاریخی این نام در موارد حمله هوتاکیان به اصفهان و سرنگونی سلسله صفوی، به همین دلیل، حتی اگر این نام به قصد تحقیر و توهین استفاده نمی شد، همیشه این تأثیر را داشت.

اما «افغانی» خالی از تحقیر نیست، بلکه از نظر دستوری نیز مشکل دارد، زیرا «ی» نسبی را نمی توان به ملت اضافه کرد و بر گروهی از مردم دلالت می کند. در این مورد استاد ابوالحسن نجفی در کتاب ارزشمند «قلت نساسیم» می گوید: «مردم افغانستان را باید افغانی بنامیم نه افغانی، همانطور که مردم ترکیه و استان کردستان را ترک و کرد می نامیم نه ترک و کرد. ” (1) کلمه “افغان” در واقع واحد پول افغانستان است.

پس نام صحیح ملت افغانستان چیست؟ قانون اساسی افغانستان کلمه “افغان” را پیشنهاد می کند: “افغان برای همه افراد ملت افغانستان صدق می کند. » (2) بنابراین استفاده از کلمه «افغان» برای شهروندان این کشور در منابع رسمی، دیپلماتیک و رسانه ای آزاد است.

اما نباید فراموش کرد که به عقیده بخش بزرگی از مردم افغانستان، استفاده از کلمه “افغان” خالی از اشکال نیست، زیرا نام مردم “افغان” (پشتون) را تداعی می کند. یکی از اقوام این کشور و صفت همه مردم افغانستان است. برای این افراد، بدون مشکل نیست، مانند اینکه همه مردم هند را «هندو» خطاب کنند.

اگر از این منظر به آن نگاه کنیم، استفاده از واژه افغانستان برای مردم افغانستان مناسب تر به نظر می رسد، هرچند از دیدگاه حکومت کنونی آن کشور، «افغانستان» نامیدن مردم افغانستان، اعتراضی غیرمستقیم به این موضوع تلقی می شود. قوانین رسمی جاری و آداب و رسوم دیپلماتیک، زیرا قدرت موجود در افغانستان مبتنی بر این واقعیت است که همه ساکنان این کشور، حتی از اقوام مختلف، “افغان” محسوب می شوند.

با آنچه گفته شد، قرار است مردم و رسانه های همزبان ایران، مردم افغانستان را «افغانستان» یا «افغان» خطاب کنند و در نظر داشته باشند که نامی که ما برای یک پدیده می گذاریم، در تصویری که داریم. این پدیده در ذهن ما وجود دارد. ما نقش مهمی در آن داریم.

سرنخ

1. ابوالحسن نجفی، بد ننویس، چاپ دهم، تهران: مرکز انتشارات دانشگاه، زیر «افغانی/افغانی».

2. قانون اساسی افغانستان، بند 4.

انتهای پیام/*

دیگر خبری نیست؛ گروه مجلات جواد شیخ الاسلامی: مدتی است که موج جدید ضد مهاجرتی و افغانستانی را به راه انداخته اند. به این ترتیب هر از چند گاهی با انتشار گزارش های ضد و نقیض و بدون منبع و ارائه اطلاعات مخدوش و غیر واقعی به افکار عمومی سعی در ایجاد شکاف بین جامعه ایرانی و مهاجر دارند.

اطلاعات نادرست حضور 10 میلیون افغانی در ایران را بگیرید تا این ترس ایجاد شود که “افغان ها قصد دارند کرسی ها و نمایندگان خود را در شورای اسلامی داشته باشند و به تدریج این بدنه سیاسی کشور را تسخیر کنند!” خبر فوری «از 300 نوزاد متولد شده در بیمارستانی در فارس، 297 نوزاد در آفاقانه» را مقایسه کنید با آمار دیگری که می گوید: «از 30 تولد در بیمارستان فرقانی قم، 28 کودک در خانواده های مهاجر به دنیا آمده اند. شده است!”.

اما صرف نظر از انتشار این اطلاعات بدون استناد و منبع که به طور جدی رویکرد ضد مهاجرتی را دنبال می کند و موجی منفی نسبت به این گروه ایجاد می کند، یکی از واژه هایی که در بیشتر این گزارش ها مطرح می شود، کلمه آفاقانه است که در جای کلمه “افغانستانی”. “آفغانه” واژه ای است که در میان مردم افغانستان تقریباً یک اصطلاح خارجی است، اما به نظر می رسد برخی رسانه ها به قصد تحقیر یک ملت، اصرار جدی بر استفاده از آن دارند.

رسانه هایی که فراموش می کنند عبارتی که به کار می برند خطاب به یک ملت است. ملتی با پیوندهای دیرینه تاریخی، مذهبی، زبانی و فرهنگی با ایران. صرف نظر از حضور مهاجران افغانستانی و فرصت ها و چالش های مرتبط با مسیر و خط فکری که دنبال می کنیم، به نظر نمی رسد که به عنوان یک «رسانه» بتوانیم بدون توهین و توهین، ساکنان یک کشور را مورد خطاب قرار دهیم. با نام و عبارت صحیح .

با توجه به آنچه گفته شد، مجله مهر به «محمد کاظم کاظمی» شاعر و پژوهشگر برجسته افغانستانی و «مهدی صالحی» از فعالان عرصه زبان فارسی مراجعه کرد تا به بررسی واژه «افغانه» در زبان زبانی بپردازد. . مقررات. برای پاسخ به این سوال که آیا کاربرد این واژه منطق زبانی و تخصصی دارد یا خیر؟ متن این گفتگو به شرح زیر است:

واژه‌های «افغان» و «افغان» بهترین کلمات برای خطاب به مردم افغانستان است.

افغانی، افغانی، افغانی یا افغانی؟ در نهایت، از کدام یک از اینها استفاده کنیم؟ محمدکاظم کاظمی، شاعر و نویسنده افغانستانی مقیم ایران، نویسنده آثار متعدد در زمینه زبان و ادبیات فارسی و دارای حق بزرگی بر ادبیات معاصر، در پاسخ به این سوال می گوید: «بسیاری از دوستان ایرانی گاهی در معرض این دوراهی قرار می گیرند و نگرانی این است که کلمه ای که آنها استفاده می کنند دقیق و صحیح است یا اینکه برای مردم افغانستان توهین آمیز نیست. نام کشور افغانستان از مردم افغانستان ساخته شده است. اینکه این اسم درست بوده یا نه جای سوال است. بسیاری از مردم بر این باورند که این نامگذاری بر اساس نام یک قبیله برای کشوری با قبایل متعدد از ابتدا اشتباه بوده است. اما ما در حال حاضر با نام «افغانستان» بر اساس قوم «افغان» یا «پشتون» مواجه هستیم.

طبق قانون اساسی افغانستان، تمامی شهروندان این کشور «افغان» محسوب می شوند. اما کاظمی این نام را کاملاً نشان دهنده هویت و قومیت مردم افغانستان نمی داند و می گوید: «برخی از این نام راضی نیستند. استدلال آنها این است که ما از نظر قومی افغان یا پشتون نیستیم، بنابراین ممکن است نام از نظر قانونی درست باشد اما از نظر تنوع قومیتی در این کشور صحیح نباشد. به گفته آنها این نام برای بسیاری از مردم این کشور پذیرفته نشده و خوشایند نیست.

نویسنده «همزبانی و بیزبانی» با توجه به این زمینه و ایراداتی که به انتخاب نام افغانستان وارد است، واژه «افغانستان» را بهترین واژه برای معرفی مردم افغانستان می داند و ادامه می دهد: «افغانستان» به معنای کسانی است که به آنها می پردازند. کشور افغانستان به چه افغان باشند چه پشتون و چه از اقوام دیگر. به نظر می رسد بهترین انتخاب در میان نام های فعلی کلمه «افغانستان» باشد.

تحقیر یک ملت با یک کلمه!

کاظمی درباره دیگر واژه هایی که برای مردم افغانستان استفاده می شود، می افزاید: در این میان می بینیم که عده ای از واژه افغان استفاده می کنند، اما نسبت دادن این واژه به افراد و اتباع و برای اموری مانند آداب و رسوم صحیح نیست. . ، غذا و غیره مثلاً می گوییم «غذاهای افغانی». جدا از این، افغانی واحد پول افغانستان است. بنابراین مناسب است که از این کلمه برای اشاره به مردم افغانستان استفاده نشود. »

این شاعر و پژوهشگر، واژه «افغانه» را تحقیرآمیز می داند و درباره این واژه توضیح می دهد: «تعبیر رایج دیگری هم هست که بار تحقیرآمیز دارد و آن «افغانه» است. در گذشته این کلمه را به صورت جمع برای کلمات جمع به کار می بردند، مانند سایر اقوام و مثلاً ترک ها را اترک یا ترکمن ها را تخره می گفتند. این نام ها اگرچه در زمان های قدیم رایج بوده، اما امروزه شکل نامطلوبی به خود گرفته اند و امروزه لحن این واژه با عزت نفس و تحقیر همراه است و کسانی که می خواهند ساکنان این کشور را تحقیر کنند از این واژه استفاده می کنند. با توجه به آنچه گفته شد، بهتر است از به کار بردن این کلمه خودداری شود; هم به این دلیل که اضافه کردن پسوند عربی به نامی که عربی نیست از نظر دستوری اشتباه است و هم به این دلیل که این کلمه برای ساکنان این کشور توهین آمیز و توهین آمیز است. به خصوص که اغلب برای تحقیر استفاده می شود. »

واژه آفاقانه منطق زبانی ندارد

مهدی صالحی، فعال در عرصه زبان فارسی، سابقه استفاده از واژه آفاقهنه را تا دوره صفویه که اسامی غیر عربی و اکثر واژه های فارسی به صورت جمع عربی جمع می شد، می داند: عادت بدی که حتی نام اقوام و گروه ها را هم نژادی شبیه به اعراب با جمع مکسر آوردند. مثلاً کلمه «آرمنه» که جمع ارامنه است و «اترک» که جمع ترکی است از این قسم است. یا مثلاً «bois» که جمع ler است. از این طریق کلمه «افغانه» در زبان فارسی پیدا شد و به صورت جمع کلمه «افغانی» به کار رفت.

او می‌گوید به مرور زمان برخی از این واژه‌ها رایج شد و مردم آن را پذیرفتند: «مثلاً خود ارمنی‌ها کلمه ارمنی را پذیرفتند و «انجمن ارامنه ایران» را رسماً ثبت کردند. این کلمه اگرچه از نظر زبانی صحیح نیست اما ثبت شده است و خودشان هم مشکلی در آن نمی بینند. اما باید بدانیم که گفتن ارمنی یا ارمنی، ترک یا ترک، افغانی یا افغانی واقعاً صحیح است.

صالحی می‌داند که واژه «افغان» دارای پیشینه طولانی است که البته مختص قوم پشتون افغانستان است و نه همه اقوام و اقوام آن: «در مورد واژه «افغان»، تاریخ استفاده از آن به تاریخ می‌رسد. به زمان تشکیل حکومت ملی در افغانستان و پس از آن در قانون اساسی هر شهروندی «افغان» نام داشت. منابع زیادی در مورد واژه افغان در لغت نامه ها وجود دارد، اما همانطور که همه می دانیم قدمت کلمه افغان به قوم پشتون می رسد.

وی درباره کلمه آفغانه نیز می گوید: اما کلمه آفغانه که جمع افغانی ها به کار می رود، نام سلسله ای در دهلی بوده و از قرن دهم میلادی رواج داشته است. اینها سلاطین افغان یا پشتون بودند که در دهلی اقامت داشتند. علاوه بر این، «اغان» و «افغان» واژه‌هایی هستند که سابقه دارند و به قوم پشتون اشاره دارند. ریشه این واژه «آبگان» است و در زمان ساسانیان به کار می رفته و متعلق به قومی در افغانستان است که اسب سوار بوده و آبگان نامیده می شده است.

رسانه ها باید به مردم افغانستان احترام بگذارند و از کلمات مناسب در مورد آنها استفاده کنند.

صالحی از نظر تاریخی، ایجاد واژه آفاقانه را توهین آمیز نمی داند، اما معتقد است: «این گونه نیست که این واژه برای تحقیر یا نژادپرستی خلق شده باشد، بلکه به مرور زمان معنایی پیدا کرده است. که جریان ها و گروه های خاصی برای تحقیر و توهین از آن استفاده می کنند. علاوه بر این، واژه «افغانه» نه ساخت زبانی، سالم و درستی دارد و نه از نظر معنایی، امروز مورد پسند این ملت است و به وضوح می بینیم که وقتی از آن کلمه استفاده می شود، خوششان نمی آید. ما دوست نداریم کسی مثل «آراینه» برای ایرانی‌ها از جمع عربی استفاده کند!»

این فعال فارسی زبان در حال حاضر استفاده از واژه آفغانه را برای مردم افغانستان پیشنهاد نمی کند و از رسانه ها می خواهد که به این جزئیات بیشتر توجه کنند: «متاسفانه امروز این واژه ریشه سیاسی پیدا کرده است و برخی جریان ها این کار را به این دلیل انجام می دهند. مهاجران افغان: مقابله کنید، از این کلمه استفاده می کنند. ما باید مردم را به اسمی صدا کنیم که دوست دارند و نسبت به آن احساس خوبی داشته باشند. این کمترین حق یک انسان و یک ملت است. اگر دوست دارند به آنها افغانی یا افغانی بگویند باید از آن الفاظ استفاده شود و اگر کلمه آفغانه را توهین آمیز و غلط می دانند ما نباید از آن استفاده کنیم.

مهسا بهادری: سریال «همسایه» به کارگردانی محمدحسین غضنفری این روزها از شبکه سه سیما پخش می شود.

این سریال با بازی پیام دهکردی، شقایق فراهانی، مجید مظفری، جلال فاطمی، مریم کاظمی و مهران رجبی به چالش های مهاجران افغانستانی در ایران می پردازد.

در ادامه گفت و گو با محمدحسین غضنفری را می خوانید.

یکی از دلایل مورد توجه سریال «همسایه» داستان و محتوای اصلی آن بود. هدف شما از پرداختن به تاریخ مهاجران افغان از این منظر چه بود؟

ما در جامعه ایرانی زندگی می کنیم و سعی کردیم در مورد مشکلات مهاجران در ایران صحبت کنیم. البته این داستان و موضوع سریال هیچ ربطی به موضوع کنونی افغانستان ندارد. این تصادف به یکباره اتفاق افتاد زیرا قبل از عید زمان پخش این سریال مشخص شده بود.

چالش طالبان در افغانستان بحث امروز نیست، دیروز و در ماه های اخیر افغانستان چند سالی است که درگیر این موضوع بوده و نمی توان گفت سریال «همسایه» به این پرسش ربطی ندارد.

این سریال مربوط به تاریخ افغانستان است، اما مربوط به رویدادهای اخیر طالبان و افغانستان نیست، زیرا این سریال قبل از وقوع این داستان ساخته شده است. این تصادف کاملا تصادفی بود و هیچ برنامه ریزی برای آن وجود نداشت.

هدف این سریال نشان دادن فرهنگ و سواد مردم افغانستان و همچنین چالش هایی است که پس از مهاجرت با آن ها روبرو هستند.

تمام تلاش سریال همسایه این است که نگاه نژادپرستانه به مهاجران را عوض کند، اما فردی که نژادپرست است با سریال نظرش را عوض نمی کند، بقیه مردم هم نگاه درست و رفتار درستی نسبت به مهاجران دارند. پس ساخت چنین سریالی چه فایده ای داشت؟

نظر شما بسیار مثبت است. حتی آنهایی که نژادپرست نیستند نیز دیدگاه منفی نسبت به مهاجران دارند. می توان گفت اگر ما در موضع مخالف بودیم، آنها بدتر رفتار می کردند، اما ما جامعه پیشرفته و متمدنتری هستیم و چنین جامعه ای باید جور دیگری رفتار کند. ضمن اینکه در گذشته افغانستان متعلق به ایران بود و ما به نوعی هموطن محسوب می شویم. نکته مهمی که همه باید در نظر داشته باشند این است که همه ما انسان هستیم و نباید اجازه دهیم که مرزهای جغرافیایی انسانیت ما را به چالش بکشد.

در جامعه امروزی ما با افغان ها زیاد تعامل داریم و البته می شنویم که چگونه صحبت می کنند. اما آنچه در سریال می بینیم 100% شبیه واقعیت نیست.

آنچه اکنون نشان داده شده برای مردم افغانستان قابل قبول است و تا کنون توانسته اند با آن ارتباط برقرار کنند. اگر کم و کاستی داشته باشد کاملا طبیعی است چون یک ایرانی نقش یک افغان را بازی می کند. با این حال، تاکنون هیچ اعتراض یا بازخورد منفی در این زمینه دریافت نکرده ایم. علاوه بر این یک متخصص و مشاور زبان و لهجه داشتیم که خودش افغانی بود و در این مسیر ما را به طور کامل همراهی کرد.

چرا برای بازیگران اصلی از مردم افغانستان کمک نگرفتید؟ چون هنرجویان و هنرمندان افغانستانی زیادی در ایران داریم.

تا جایی که امکان داشت از بازیگران افغان حتی برای بچه های مدرسه استفاده کردیم، اما از هنرمندان افغان برای نقش اصلی استفاده نکردیم، زیرا نتوانستیم فردی را پیدا کنیم که معیارهای ما را داشته باشد. اما ما خودمان خیلی دوست داشتیم که یک دختر افغان نقش اصلی را بازی کند.

محمدحسین غضنفری، کارگردان سریال «هم‌سایه»

برای تولید چنین سریالی فقط به اطلاعات مکتوب اتکا کردید یا با رایزنان فرهنگی افغانستان تعامل داشتید و به آن کشور سفر کردید؟

با مشاوران فرهنگی در ارتباط بودیم، مطالعه کردیم و البته اطلاعات میدانی ما کم نبود. اما مسلماً می شد فرهنگ و آداب و رسوم آنها را خیلی بیشتر از اینها بررسی کرد.

در حال حاضر یک ماه از شروع پخش سریال «همسایه» می گذرد. آیا بازخوردی از مردم افغانستان دریافت کرده‌اید که در رابطه‌شان با پخش این سریال تغییری ایجاد شده است یا یک ایرانی به شما گفته است که نگاهشان تغییر کرده است؟

کار فرهنگی در حال حاضر موثر نیست و باید نتایج آن را در دراز مدت ببینیم.

برخی افراد که حتی نژادپرست هم نیستند، نگاه بدی به مهاجران افغان دارند. در حالی که همه ما انسان هستیم و نباید اجازه دهیم که مرزهای جغرافیایی انسانیت ما را به چالش بکشد

کار فرهنگی زمان می خواهد، یعنی اگر از مردم بپرسیم شش سال دیگر سریال «همسایه» چه بود، به این سریال می آیند؟

سال ها بعد مردم اگر چیزی از افغانستان به یاد بیاورند دوباره به این سریال برمی گردند. موضوع سریال بسیار جالب است، اما آیا می دانید کدام کتاب به این جزئیات این داستان را پوشش می دهد؟

می توان گفت که موضوع زمانی یک سریال فرهنگ ساز است که مستمر باشد. ما نمی توانیم با یک سریال تفاوت خاصی ایجاد کنیم.

بله، کاملاً درست است، زیرا موضوع سریال به همان اندازه که جذاب است، باز هم در یک ماه نمی تواند تاثیر فرهنگی داشته باشد. باید پیوسته باشد تا در نهایت بگوییم موثر بوده یا نه.

آیا این بدان معناست که کار دوم شما نیز بر روی مهاجران متمرکز است؟

با اطلاعات زیادی که در مورد افغانستان و فرهنگ آن آموخته ام، هنوز هم می خواهم فیلمی در این زمینه بسازم. اما باید شرایط آن را درک کرد. مدیران باید راضی باشند. من شخصا دوست دارم این کار را انجام دهم، اما این اولین کار من پس از سال ها تدوین است و نمی دانم آینده چگونه خواهد بود.

در سریال شخصیت های منفی یا خاکستری عمدتا ایرانی و شخصیت های مثبت افغانی هستند، چرا این تنظیم را انجام دادید؟ ممکن است تعادلی پیدا کنید.

قبلا این سوال از من پرسیده شده بود و به آنها گفتم تا پایان داستان صبر کنند. نکته دیگر این است که شخصیت های ایرانی بیشتر هستند و بر همین اساس این اتفاق می افتد، اما نمی توانم بگویم از روی عمد این کار انجام شده است. کاملا تصادفی و طبق تاریخ اتفاق افتاد. تنها هدف ما این بود که بگوییم افغان ها مردمانی شریف، تحصیل کرده و باسواد هستند و برخی از آنها از وضعیت اقتصادی خوبی برخوردارند.

«آرایشگاه زیبا» بعد از سال ها هنوز در ذهن مردم مانده است و به نظرم «همسایه» هم به این دلیل است که به مخاطب احترام می گذارد.

چرا در سریال های ایرانی برای وارد شدن به یک داستان هیجان انگیز باید به بیمارستان برود و آنجا با هم آشنا شود. یا چرا مردم باید به کلانتری و دادگاه مراجعه کنند، آیا راه دیگری برای ایجاد هیجان یا ایجاد نقطه غم و شادی در نمایش وجود ندارد؟

ما در داستان نویسی محدودیت هایی داریم و باید بپذیریم که این یک ضعف در داستان نویسی است و باید سعی کنیم شکل دیگری را در سریال اعمال کنیم تا آنقدر شبیه هم نباشند.

در پایان صحبتم این را اضافه کنم که نباید کارها را با یکدیگر مقایسه کرد و هر کدام را بر اساس محاسن خود سنجید، زیرا زمان ساخت، لوکیشن و بودجه هر سریال با سریال های دیگر متفاوت است، مطمئناً من مطمئنم که “همسایه” چون داستان های مختلفی که تعریف می کند در ذهن مردم می ماند.

این سریال اولین کار جدی من بعد از دو فیلم تلویزیونی است و اعتراف می کنم که در این زمینه ضعف هایی داشته ام اما تلاشم رو به بهبود است چون باید به بیننده احترام بگذارم. مثلا سریال «آرایشگاه زیبا» خانم مرضیه برومند هیچ وقت از ذهن مردم محو نمی شود، نمی گویم سریال سازی من در حد اوست، اما وقتی به مخاطب احترام گذاشته شود و موضوع متفاوت باشد، این اثر باقی می ماند. در ذهن مردم است و فکر می کنم «همسایه» هم در ذهن مردم بماند.

    در این‌باره بیش‌تر بخوانید: 

   ◾️هنرمندانی که در افغانستانِ تحت سلطه طالبان جان می‌دهند  

   ◾️سریال «هم‌سایه»؛ در ستایش همدلی با مهاجران افغانستانی

25245