چرا مه تشکیل می شود

مه چیست؟ چگونه مه تشکیل می شود؟ چه چیزی باعث ایجاد مه می شود؟ همه اینها سوالاتی هستند که وقتی از کنار یک جنگل مه آلود یا هر منظره مه آلود دیگری عبور می کنیم به ذهن خطور می کند. مه انواع مختلفی دارد و علت تشکیل آن بسته به نوع آن می تواند متفاوت باشد. مه به خصوص در جنگل و جاده یکی از زیباترین مناظر را ایجاد می کند اما در عین حال یکی از خطرناک ترین پدیده ها برای تردد خودروها به حساب می آید.

اگر سوالی دارید که مه چیست؛ علت تشکیل مه چیست و چه انواع مه وجود دارد، از شما دعوت می کنیم به ادامه مطلب مراجعه کرده و نکات لازم برای رانندگی در هوای مه آلود را بدانید.

مه چیست؟

زمانی که قطرات کوچک آب در هوا معلق می شوند مه ایجاد می شود. این قطرات با هم یک لایه نیمه شفاف در هوا تشکیل می دهند و دید را کاهش می دهند. در واقع مه یک لایه ابر نزدیک به سطح زمین است.

تعریف رسمی مه در هوانوردی، دید در فاصله کمتر از هزار متر است. البته در برخی موارد از اصطلاح مه سنگین برای توصیف کاهش دید انسان در فاصله 180 متری استفاده می شود.

در حالت پیشرفته‌تر، زمانی که دید فردی کمتر از 50 متر باشد، به این پدیده «مه غلیظ» می‌گویند که یکی از خطرات جدی برای ترافیک جاده‌ها و یکی از عوامل اصلی تصادفات جاده‌ای محسوب می‌شود.

نکته جالبی که در اینجا باید به آن اشاره کرد این است که کشوری مانند انگلستان همیشه توسط “مه یخ زده” احاطه شده است. مه یخ زده زمانی است که دمای قطرات آب به زیر صفر می رسد، اما آنها حالت مایع خود را حفظ می کنند.

هنگامی که آب به سطح عمودی مانند یک قطب نور برخورد می کند، قطرات یخ زده و بلورهای شفاف یخی به نام شبنم را تشکیل می دهند.

چگونه مه تشکیل می شود؟

اگر در مورد علت مه و مه سوالی دارید حتما متوجه شده اید که مه عموما در فصول سرد سال اتفاق می افتد اما در اولین ماه بهار نیز شاهد این پدیده زیبا و خطرناک هستیم. برای تشکیل مه، هوای اطراف زمین باید از بخار آب اشباع شود و در عین حال دمای اطراف زمین نسبت به سطح زمین کاهش یابد.

متاسفانه به دلیل تشکیل ابرهای متراکم در نزدیکی سطح زمین، مه منجر به کاهش دید و بسیاری از تصادفات جاده ای می شود. این پدیده حتی در تردد کشتی ها و هواپیماها نیز می تواند باعث بروز حوادث شود.

یکی از معروف ترین حوادث ناشی از مه، سقوط هواپیمای بی-25 میچل به ساختمان امپایر استیت در 28 ژوئیه 1945 است. نمونه دیگری از برخورد ناشی از مه، برخورد دو کشتی مسافربری اس اس است.آندریا دوریا و ام اس استکهلم

علت مه

رایج ترین شکل مه، مه رادیواکتیو، اغلب در شب زمانی که دمای زمین پایین است تشکیل می شود و قطرات ریز آب در نزدیکی سطح زمین تشکیل می شوند و در هوا معلق می مانند. این پدیده توانایی هوا در حفظ رطوبت را کاهش می دهد و منجر به تراکم آن و تشکیل مه می شود.

مه تشعشعی اغلب پس از طلوع خورشید و با گرم شدن سطح زمین ناپدید می شود. مه یخ زده به همین ترتیب ظاهر می شود.

تشکیل مه بین کوهی با این واقعیت توضیح داده می شود که هوای سرد و متراکم در پایین ترین قسمت دره جمع می شود و اغلب هوای گرم تری در بالا یافت می شود.

ایجاد مه انتقالی در اثر عبور هوا از سطح سرد و خنک شدن ایجاد می شود. این پدیده اغلب در سطح دریا یا روی سطوح پوشیده از برف ظاهر می شود.

تفاوت بین بخار زمینی و مه چیست؟

مه در واقع بخار تغلیظ شده است. بخار زمین کمتر از مه فشرده می شود و انسان می تواند تا هزار متر اطراف آن را ببیند.

چگونه در مه ایمن رانندگی کنیم؟

هنگام رانندگی در مه، باید چراغ های مه شکن عقب و جلو را روشن کنید. به خصوص اگر دید شما از جاده کمتر از صد متر باشد.

رعایت فاصله ایمن از خودروی مقابل در چنین مواقعی ضروری و حیاتی است. برای دور زدن یا چرخیدن در مه شدید باید شیشه را پایین بیاورید و به سر و صدای ماشین ها توجه کنید تا اگر ماشینی در نزدیکی شما هست و نمی توانید آن را ببینید حداقل بتوانید حرکت آن را بشنوید.

در شرایط مه آلود نباید از نور بالای چراغ های جلو استفاده کنید زیرا این کار دید شما را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد.

هنگام رانندگی در مه و گرد و غبار، خطوط سطح جاده یا خیابان را با چشمان خود دنبال کنید.

مه، شبنم و ابرها همه به هم مرتبط هستند. در واقع، تنها تغییر جزئی حالت، مانند وجود یا عدم وجود جریان هوا، می تواند باعث تغییرات متعدد در هوا شود، که سپس به مه، شبنم یا ابر تبدیل می شود. اما بیایید ببینیم چرا چنین است و چرا مه در مکان های خاص رخ می دهد. ذرات مه کوچک هستند و قطر آنها کمتر از بیست و پنج هزارم اینچ است. وقتی مه غلیظی در مقابل خود دارید، نمی توانید اجسام را ببینید، زیرا ممکن است تا 20000 از این ذرات در یک اینچ مکعب وجود داشته باشد.

برای تشکیل مه، رطوبت باید هوا را ترک کند، به این معنی که هوا باید به نوعی خنک شود، زیرا هوای سردتر نمی تواند به اندازه هوای گرم رطوبت را در خود نگه دارد. هنگامی که هوا سردتر از حد معینی می شود که به آن نقطه اشباع یا نقطه شبنم می گویند، در آن زمان مه شروع به تشکیل می کند.

تشکیل مه همچنین نیاز به هوای خنک دارد تا از طریق جریان ها با هوای گرمتر مخلوط شود. اگر هوا آرام باشد در نزدیکی زمین خنک می شود و شبنم خواهید داشت. اما هنگامی که جریان هوا به سرعت بالا می رود، خنک شدن در قسمت های بالایی هوا رخ می دهد و پس از آن ابر خواهیم داشت. بنابراین جریان های هوایی که هوای سرد را با هوای گرمتر مخلوط می کنند باید آرام باشند تا مه ایجاد شود.

یکی از شرایطی که در آن این اتفاق می افتد زمانی است که توده ای از هوای گرم از روی خشکی یا دریای سرد عبور می کند یا برعکس، هوای سرد از روی آب گرم عبور می کند. حالت دوم عمدتاً در اوایل صبح در پاییز، در نزدیکی دریاچه ها و استخرها رخ می دهد. جریان های هوای سرد و گرم به آرامی با هم مخلوط می شوند و پس از آن است که مه را می بینیم که در وسط هوا و بالای دریاچه ها شناور است.

منبع: کتاب بگو چرا – جلد 7

در واقع مه همان ابری است که در سطح زمین ایجاد می شود و از نظر شکل گیری راه های مختلفی برای تشکیل آن وجود دارد. اما این معمولا برای تشکیل مه در یک منطقه بسیار مرطوب ضروری است. وقتی صحبت از ابر می شود با ما صحبت می کنند و من هم روند تشکیل ابر در صورت بارندگی را توضیح دادم، در مه هم مشکل همین است با این تفاوت که این شرایط باید در همان نزدیکی ایجاد شود. از سطح زمین و من برای تشکیل مه هزینه خواهم کرد.

1- مه تشعشعی: در این نوع مه به توده هوای مرطوب که نزدیک بستر سرد قرار دارد نیاز دارید. بستر سرد ممکن است زمینی پوشیده از برف و یخ یا سطح یک اقیانوس سرد یا به سادگی سطح یک زمین بسیار سرد باشد. توده هوای مرطوب در مجاورت این بستر سرد به تدریج سرد می شود و دمای آن تا دمای اشباع کاهش می یابد و باعث تشکیل مه می شود. اگر تخت شما روی سطح اقیانوس قرار دارد یا در نزدیکی منبع رطوبتی مانند دریاچه یا رودخانه یا حتی بستر برف قرار دارد، تزریق رطوبت به آن توده هوا به تشکیل مه کمک می کند. علاوه بر این، وجود ناخالصی های جاذب رطوبت در این توده هوا و در همه انواع مه به شکل چشمگیری در تشکیل مه کمک می کند.

در این نوع مه نباید باد وجود داشته باشد زیرا این توده هوا باید مدتی را در نزدیکی این بستر سرد بگذراند تا دمای آن کاهش یابد و به دمای اشباع برسد و باد از آن جلوگیری کند. مجموع این عوامل عمدتاً در شب‌های سرد و آرام زمستان تضمین می‌شود. در شب های صاف و سرد زمستانی گرمای سطح زمین در اثر تشعشعات از بین می رود و سطح زمین خنک می شود و وجود توده هوای مرطوب در نزدیکی سطح زمین باعث تشکیل مه می شود و به همین دلیل به آن مه تشعشعی می گویند. .

2- مه دمیده یا منتقل شده: در این نوع مه، توده ای از هوای سرد دارید که از روی سطح مرطوب عبور می کند و رطوبت را جذب می کند و اشباع می شود. این نوع مه عمدتا بر روی دریاچه ها، دریاها و مناطق مجاور آنها تشکیل می شود. هنگامی که یک توده هوای سرد به کمک باد از روی سطح مرطوب عبور می کند، بخار آب این بستر مرطوب جذب توده هوا می شود و از آنجایی که هوای سرد رطوبت کمی دارد، به سرعت اشباع شده و مه ایجاد می شود. در این نوع مه، وزش باد ملایم یک عامل ضروری است و به همین دلیل به آن مه دمنده می گویند. باد شدید هوای اشباع و غیر اشباع را مخلوط کرده و از تشکیل مه جلوگیری می کند.

3- مه کوهستانی: هنگامی که توده ای از هوای مرطوب به کمک باد و جریان های زیاد به سمت بالا رانده می شود، دمای آن به تدریج کاهش می یابد و به حالت اشباع می رسد و مه ایجاد می شود که در ارتفاعات پایین تر ایجاد می شود. از ابرهایی که دامنه ها و قله های کوه را می پوشانند.

به طور کلی وقتی سه شرط اصلی رطوبت، سرما و هسته های جاذب رطوبت نزدیک به سطح زمین برآورده شد، زمینه ایجاد مه آماده می شود. اگرچه نور خورشید و گرم شدن هوا در طول روز مانع از تشکیل مه و پراکنده شدن مه در شب می شود، اما وجود وارونگی دما در سطح زمین یا آلودگی ناشی از کارخانه ها و فعالیت های انسانی نیز می تواند باعث تداوم مه در طول روز شود. .be البته در سطح دریاها و دریاچه های بزرگ ذرات جاذب رطوبت و ناخالصی های هوا بسیار کم است، اما به دلیل وجود منبع بزرگ رطوبت، شرایط تشکیل مه مساعدتر است. البته وزش بادهای خشک به سمت دریا که ذرات معلق را به سمت دریا می برد می تواند در تشکیل مه نقش داشته باشد.

در هوای بسیار سرد، زیر صفر، ممکن است مه یخ متشکل از کریستال های ریز یخ را تجربه کنید. درخشش درخشان و خیره کننده کریستال های یخ کوچک در برابر نور (مانند چراغ های جلوی اتومبیل) می تواند به شما در شناسایی این نوع مه کمک کند.