چرا در جو زمین اکسیژن وجود ندارد

کافمن می‌گوید: «من حدس می‌زنم که رابطه بین عصر یخبندان و شیمی اتمسفر بیولوژیکی است. ما می دانیم که زیست شناسی می تواند بر جو تأثیر بگذارد. و اگر زیست شناسی گازهای گلخانه ای را از جو حذف کند، می تواند به این عصر یخبندان و افزایش گاز اکسیژن منجر شود.

به سختی می توان گفت دقیقا چه زمانی افزایش اکسیژن رخ داده است. در عوض، دانشمندان برای تعیین زمان دقیق این دگرگونی کار کردند. کافمن می گوید: «در جو امروز، ما اکسیژن زیادی داریم. “در مقطعی از تاریخ زمین، مقدار اکسیژن بسیار کمتر بود. چه زمانی؟ چقدر کمتر از امروز بود؟ پاسخ به این سوالات یکی از چالش های بسیاری است که زمین شناسان با آن روبرو هستند: چگونه یک محقق فضایی را مطالعه می کند که هیچ دیگر وجود دارد؟

کافمن می گوید: «این یک فرآیند بسیار وقت گیر است. “بنابراین، همانطور که فکر می کنم همه دانشمندان باید انجام دهند، ما قدم های کوچکی برمی داریم و داستانی می سازیم. اگر زمانی به نتیجه ای برسیم، اگر فرضیه های ما تبدیل به نظریه شوند، نمی دانیم. ما فقط می خواهیم به آرامی بسازیم. داستان. مبتنی بر شواهد تجربی خوب است.

چرا در فضا اکسیژن وجود ندارد؟

سایز متن

دارد

لینک کوتاه در صفحه کلید کپی شده است! http://akhr.ir/3974693

واقعیت این است که در فضا اکسیژن وجود دارد. به عنوان مثال، در نزدیکی خورشید، به طور متوسط ​​50 اتم اکسیژن در هر متر مکعب فضا وجود دارد. اگرچه این مقدار تنها صد میلیاردم تراکم اکسیژن جو زمین است، اما عملاً اکسیژن فراوانی در مقیاس کیهانی است. اکسیژن سومین عنصر فراوان در جهان است، اما تنها یک درصد از کل ماده جهان را تشکیل می دهد. از سوی دیگر، زمین از 30 درصد اکسیژن، جو سیاره 21 درصد اکسیژن و 65 درصد بدن ما از اکسیژن تشکیل شده است. اما چرا مقدار اکسیژن روی زمین اینقدر زیاد است؟ پاسخ این است که وقتی خورشید شکل گرفت، تابش آن بیشتر عناصر سبکتر مانند هیدروژن و هلیوم را با خود برد و زمین اولیه را با اکسیژن غنی کرد. وجود حیات بر روی زمین همچنین تضمین می کند که اکسیژن آزاد کافی در جو وجود دارد. زیرا حدود 70 درصد از اکسیژن موجود در جو توسط جلبک ها تولید می شود.

آغاز شکل گیری حیات بر روی زمین

پروفسور تیم لنتون از تغییرات آب و هوا در دانشگاه اکستر، که این مطالعه را رهبری کرد، گفت: “در طول 20 تا 40 میلیون سال، یک پتوی خزه ای در سراسر قاره شروع به شکل دادن به دنیای امروز کرد. به این ترتیب، با کاهش سطح دی اکسید کربن، دمای کره زمین کاهش یافت و اولین عصر یخبندان آغاز شد، سنگ ها در اثر فرسایش به خاک تبدیل شدند و اولین گیاهان آوندی دوره سیلورین ریشه دوانیدند. پس از آنها سرخس در زمین رشد کرد. زندگی موجودات در سطح زمین آغاز شد.”

مهمترین رویداد دوره سیلورین انقراض بود که تقریباً 60 درصد از گونه های ساکن در دریاها و اقیانوس ها را کشت. اولین ماهی های آب شیرین و اولین نمونه های ماهی فک دار نیز در طول دوره سیلورین در دریاها شنا می کردند. سیلورین کوتاه ترین دوره دوران پالئوزوئیک است که برای اولین بار گیاهان آوندی در این دوره ظاهر شدند و در پایان این دوره بود که خزه هایی با ارتفاع بیش از 30 سانتی متر شروع به تنوع بخشیدن به مناظر طبیعی سطح زمین کردند.