چرا خدا به داد مظلومان نمی رسد

سوال
همانطور که می دانیم دنیای امروز پر از ظلم و تبعیض و نابرابری است. و اصولاً از منظر فقهی اگر ظلم را جلوی چشم خود می بینید و توانایی کمک به مظلوم را دارید و کمک نمی کنید، در ظلم ظالم شریک هستید. همانطور که می دانیم خداوند متعال و امام زمان (عج) هم شاهد و ناظر بر اعمال بندگان و هم ناظر خداوند متعال است. لذا شبانه روز از هر زاویه ای ظلم و خشونت را مشاهده می کنند و می بینیم که دست ظالم در ظلم باز است و مظلوم همیشه دعا می کند و از خداوند تبارک و تعالی طلب یاری می کند. اگر خدا حاضر و ناظر است پس چرا به مظلوم نمی رسد؟!

جواب
خداوند متعال در عین توان و توان و شاهد و حاضر و همه امور عالم را بر اساس عدل و داد قرار داده است ولی ظلم ستمگران مستند به حضرتش نیست.

برای روشن شدن این موضوع باید گفت:
1. خداوند انسانها را با اختیار و اختیار آفرید و جهان را محلی برای نمایش آن اراده و اختیار قرار داد.[1]

2. ظلم معنای وسیعی دارد; زيرا «ظلم» در لغت به معناي انجام كارهاي غيرضروري،[2] و بيرون رفتن از حدود اعتدال است[3]; در این صورت ارتکاب عمل زشت اعم از اینکه قبح آن مطابق شرع باشد یا عقل، ظلم محسوب می شود.[4]

3. با توجه به معنای وسیع ظلم، کمتر انسانی را می‌توان یافت که مرتکب ظلم نشده باشد. حال اگر خداوند فردی را صرفاً به خاطر ظلم و ستم از بین می‌برد، در همان ابتدای خلقت باعث نابودی نسل بشر می‌شد و اگر فقط مانع تحقق ظلم از سوی او می‌شد، باعث نابودی نسل بشر می‌شد. نابودی اراده و آزادی انسان و عدم میدان عمل. برای نشان دادن اراده و اختیار استفاده می شد و هر دو نقض غرض هستند. پس طبق نظامى كه خداوند از قبل مقرر فرموده است، و فرمود: «…و لا لا لهم لهم ربّكم بينهم…»[5] بين آنها داورى بود. ستمگران را بعد از ظلم مجازات می کرد.

آری، گرچه خداوند متعال مقرر فرموده است که مؤمنان را پاداش می دهد و کیفر ستمگران و متجاوزان را به طور کامل پاداش می دهد، و اگر چه منظور از این معنا این است که ثواب و جزای هر عملی را در یک زمان می دهد، مثلاً کیفر. از ستمگران پس از پایان آزمایش باید در همان زمان داده شود، اما خداوند در مقابل این امر دیگری را مقرر کرده است و آن این است که هر فرد و ملتی را برای مدتی در روی زمین زنده نگه دارد تا زمین مسکونی شود. به این وسیله و هر کدام در زندگی دنیوی خود. برای آخرت خود توشه حمل کند، همان گونه که از این حکم خبر داد و گفت: «وَ أَنْکُمْ فِی الْأَرْضِ الْأَثْمِرُ وَ أَعْمَرُونَ مِدّی».[6]

لازمه این دو دادگاه این است که در این گونه موارد بلافاصله قضاوت نکنند و مهم ترین جزای ظلم کننده به بندگان خدا را تا قیامت مجازات کنند.

4. عمر دنیا به ویژه مدت اقامت هر نسل در دنیا نسبت به آخرت آنقدر کوتاه است که به فرموده امام حسین (ع) گویی دنیا n از ابتدا وجود نداشته است. و گویی آخرت همیشه بوده و خواهد بود.[7] بنابراین، زمان کوتاه دنیا و توانایی انسان برای عمل در این دنیا را باید با ثواب یا عذاب بسیار طولانی آخرت سنجید. علاوه بر این، کمتر نسلی از انسان ها را می توان یافت که گوشه ای از عذاب دنیا و عذاب ستمگران را به چشم خود ندیده باشند.[8]

پینوشت:
[1]. R K: 51.
[2]. ابن درید، محمدبن حسن، جمره اللغه، ج 2، ص 934، بیروت، دارالایلام لعل المولین، چاپ اول; ازهری، محمد بن احمد، تهذیب اللغه، ج 14، ص 274، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ اول; ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، جلد 12، ص 373، بیروت، دار سدیر، چاپ سوم، 1414ق
[3]. وسطی زبیدی، محیبدین سید محمد مرتضی، تاج العروس من جواهر القاموس، محقق، مصاحه، شیری، علی، ج 1، 1386ق. 17، ص. 448، بیروت، دارالفکر، چاپ اول، 1414ق
[4]. RK: 33897.
[5]. هود، 110.
[6]. بقره، 36.
[7]. «پس دنیا به وجود نیامد و آخرت نازل نشد». ابن قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، ص75، نجف، دارالمرتضویه، چاپ اول، 1356.
[8]. RK: 32752.

منبع: اسلام کوئست

رهبر ولایت – دفاع از مظلوم از آموزه های دین مقدس اسلام است. در سیره پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله و سلم) و امامان معصوم (علیهم السلام) نیز دیده می شود.

دفاع از مظلوم در قرآن کریم

در اینجا به برخی از آیات ذکر شده در این زمینه اشاره می شود; از جمله این آیات آیه 39 سوره مبارکه حج است:

«اللَّهُمَّ لِلَّذِینَ قتالُونَ أَنَّهُمْ مُظْلَمُونَ وَ اللَّهُ یَعْرَهُمْ» [حج: 39] به کسانی که مجبور به جنگ می شوند، اجازه جنگ داده اند، زیرا به آنها ستم شده است و خدا می تواند آنها را یاری کند.

«کسانی که از خانه‌های خود بیرون آمدند، جز این که بگویند پروردگار ما خداست، حق دیگری نداشتند، که گفتند پروردگار ما خداست، و اگر خداوند برخی از آنها را با برخی دیگر دفع نکند، صومعه‌ها، صومعه‌ها، یهودیان و معابد و مساجد مسیحیان که نام خدا در آنها بسیار برده می شود ویران می شود و خداوند به کسانی که او را یاری می کنند (و از دین او دفاع می کنند) کمک می کند، خداوند قوی و شکست ناپذیر است.

هنگامی که مسلمانان در مکه بودند مشرکان پیوسته آنها را آزار می دادند و مسلمانان کتک خورده با سر شکسته نزد پیامبر آمدند و شکایت کردند (و اجازه جهاد خواستند) اما پیامبر صلی الله علیه و آله به آنها می گفت: صبر کنید، هنوز به من دستور جهاد داده نشده است تا اینکه هجرت آغاز شده و مسلمانان از لا مکه به مدینه آمده اند.

در آیه قبل اشاره شد که خداوند وعده دفاع از مؤمنان را داده است و در این آیه می فرماید: ((((خداوند جهاد را بر کسانی که دشمنانشان مجبور به جنگ کردند، چون بر آنها ستم دیده بود اجازه داد)) به اذن قتل کنندگان. به یکدیگر ظلم کنند).

در این آیات به دو بخش مهم از فلسفه های جهاد اشاره شده است.

اول جهاد (مظلوم) با ظالم که حق فطری و فطری و مسلم اوست که قیام کند و فریاد بزند. جهاد دیگر با ستمگرانی است که می خواهند نام خدا را از دلها محو کنند و معابدی را که مرکز افکار بیدار است، ویران کنند.[1]

کسانی که بی حق از خانه و کاشانه خود رانده شده اند کسانی هستند که به ناحق از خانه و آشیانه خود بی دلیل بیرون رانده شده اند. دلیل دفاع این است که مظلوم به ناحق و بدون دلیل ظلم شده است و دلیل دیگر دفاع این است که اگر خداوند بعضی از آنها را به وسیله بعضی دیگر دفع نکند صومعه ها و صومعه ها و معابد و مساجد یهودی و مسیحی. که نام خدا را در او یدک می کشند، بسیار برداشته می شود، وی نابود می شود.

دفاع الهی مؤمن

«إِنَّ اللَّهَ یَحْبُلُ الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّ اللَّهَ لَا یُحِبُّ الْمُؤْمِنُونَ [حج/38] خداوند از مؤمنان دفاع می کند، خداوند هیچ کافر خائن را دوست ندارد».

خداوند مدافع مؤمن است و اگر به مؤمنی ظلم شود از او دفاع می کند. و کسى که با مؤمنى جنگ کند در حقیقت با خدا جنگ مى کند و جنگ با خدا نتیجه اى جز شکست ندارد; زیرا خداوند قوی و عزیز است. پس انسان مواظب باشد که به مؤمنان ظلم نکند که خدا پشتوانه آنهاست.

به مردان و زنان مظلوم کمک کنید

«چرا در راه خدا نمی‌جنگید و کسانی که از مردان و زنان و کودکان ضعیف هستند که می‌گویند: پروردگارا، ما را از روستای ستمکاران و ساکنان آن بیرون بیاور و ما را پیشاپیش خود اولیای خود قرار ده. و ما را پیشاپیش خود هدایتگر قرار ده [نساء/75] چرا در راه خدا و در راه مردان و زنان و کودکانی که (از دست ستمگران) ضعیف شده اند، نمی جنگید. مظلوم) مردمی که می گویند خدایا ما را از این شهر (مکه) که مردمش ظالم هستند بیرون کن و ما را به جای خود نگهبان قرار بده. . و از ما کمکی از شما نام ببرید. »

خداوند در آیه ای دیگر از مؤمنان درباره جهاد در راه خدا و کمک به مردان و زنان مظلوم و مستضعف سؤال می کند.

همه مسلمانان مسئول هستند

خداوند متعال در قرآن کریم می فرماید انا امت شما امت واحده و من ربکم انبیا عبادت [انبیاء/92] این امت شماست که امت واحده است و من پروردگار شما هستم پس عبادت کنید. من باید اختلاف شود و از ظالمان متنفر باشد و مسلمانان مظلوم را به هر نحو ممکن یاری کند، زیرا امت اسلامی یک پیکر است.

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می فرماید: «انا رعیت و من رعیتکم» [2] همانا شما همگی حافظ و نگهبان هستید و همه در برابر مردم پاسخگو هستید. زیر تو

یکی از چیزهایی که انسان در برابر آن مسئول است، مظلوم است. همه مسئول ظلم به بیگناه هستند و هرکس صدای مظلوم را بشنود و بدون عذر به آنها کمک نکند مسلمان نیست. یک مسلمان واقعی و یک انسان با وجدان نمی تواند نسبت به تجاوز به مظلوم بی تفاوت باشد.

و چه آهنگ زیبایی نوشته آقای سعدی شیرازی:

انسانها اعضای یکدیگرند که جواهر خلقت هستند

وقتی عضوی حذف شد، دیگر اعضا عقب نمانده بودند

به خاطر رنج دیگران ناراحت نباش

کمک به مظلوم، وصیت حضرت علی (علیه السلام) در پایان عمر

هنگامی که ابن ملجم لعنت الله علیه علی علیه السلام را زد، امام به امام حسن و امام حسین علیهما السلام وصیت کرد:

«شما را امر می‌کنم که از خدا بترسید و به دنبال چیزهای دنیا نباشید، و اگر می‌خواهید، غمگین مباشید، جز آنچه درباره شما گفته می‌شود و سخنان عونا عوسیکوم و جمی ولدی و احلی و من بلغه کتابی ب. تقوای خدا و نظم امورت را توصیه می کنم و تو را به تقوای خدا سفارش می کنم و دنیا را طلب کن هر چند دنیا تو را بخواهد و بر این که از دنیا زیان کردی پشیمان نباش راست بگو و برای اجر الهی بجنگید دشمن ظالم و دوست مظلوم باشید شما و همه فرزندانم و خانواده ام و همه کسانی را که این میراث به آنها می رسد را به تقوای الهی و نظم در زندگی و اصلاح طلب می کنم. در میان مردم… «و دشمن ظالم و یاور مظلوم باش» [3] .

پس پیروان مولای متقیان علی (علیه السلام) و نسل ائمه اطهار (علیهم السلام) باید به وصیت او توجه کنند و تا حد امکان عمل کنند که شامل کمک به مظلوم می شود.

واکنش امام علی (ع) به خبر درآوردن دستبند قوزک پای زن یهودی

«و گفتم که مرد آنها به خانه زن مسلمان وارد می شد و آخرین عهد حجاب و دل او را می کند». غل و زنجیر او را از خود می گذرانیم، مگر با رجعت و رحمت، پس رها کن و بیافرین که مردی از آن ها را نخواهیم داشت، نه حرف و نه حرف. َ مِتَمَ عَدَّهِ 4] به من خبر دادند که مردانی از این سربازان به زنی مسلمان یا غیرمسلمان که در جوامع اسلامی امنیت جان او را تامین می کرد، حمله کردند و از پاهایشان خلخال و از دستانشان دستبند گرفتند. گردنبند و گوشواره هایشان را برداشتند، این بیچاره ها چاره ای نداشتند جز اینکه بگویند: انا الله و انا علیه راجیون و قسم به رحمت یا طلب رحمت و شفقت. سپس سربازان تشنه به خون با دست پر و با موفقیت بازگشتند، هیچ کدام آسیبی ندیدند و خونی ریخته نشد. اگر مسلمانی بعد از چنین حادثه ای از غم و اندوه بمیرد سرزنش نمی شود، اما مرگ مسلمان از نظر تأثیر این حادثه، به نظر من، امری شایسته و مربوط است.

داشتن روحیه غیرت و جوانمردی یکی از عواملی است که انسان را به دفاع از مظلوم سوق می دهد. و چه کسی از حضرت علی (علیه السلام) غیورتر است: جبرئیل امین به پاس فداکاری و دفاع از پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) بر صحنه احد نازل شد و این ندا از آسمان به گوش رسید:

«لا شمشیر إلا ذوالفقار و لا جسور الا علی [5] لا شمشیر الا ذوالفقار و لا جوانمردی الا علی».

به امید اینکه خداوند عزیز به همه توفیق دهد تا بتوانند با دست و زبان و کالای خود به مظلومان و مستضعفان جهان کمک کنند. سلام

و بالاخره الحمدلله رب العالمین

…………………………………………

PS:

[1] تفسیر نمونه، سوره حج، آیه 40

[2] بحارالانوار (مجلسی) ج72، ص38، چاپ بیروت. منیة المرید (شهید ثانی) ص 138. 380.

[3] نامه 47، نهج البلاغه.

[4] خطبه 27، نهج البلاغه.

[5] بحار، جلد 19، ص317، روایت 64

اگرچه در بسیاری از موارد ظالمان و ستمگران این دنیا نیز به جزای بخشی از اعمال خود مجازات می شوند، اما نظام هستی بر این استوار است که همه مجازات ها در این دنیا نیست و اصولاً نمی توان همه را اجرا کرد. مجازات برخی از ستمگران در این دنیا. . کسی که هزاران نفر را کشته است، چه مجازاتی می تواند او را در این دنیا جای دهد؟
قرآن كريم در مورد اين گونه افراد مي فرمايد: آنها مرتكب گناه هستند و عذابشان خوار كننده است. [1] کسانی که کافر شدند (و راه طغیان را در پیش گرفتند) گمان نکنند که اگر به آنها مهلت دهیم به نفعشان است! ما به آنها مهلت می دهیم تا بر گناهانشان بیفزاییم و برایشان عذاب خوارکننده ای آماده شده است! آنها را بیدار کن و به راه راست بازگردان. آنها کسانی هستند که هنوز شایستگی هدایت شدن دارند و مشمول لطف خدا هستند و در واقع عذاب و گرفتاری آنها برایشان نعمت محسوب می شود. همان گونه که قرآن کریم می فرماید: «ظهور فساد در خشکی و دریا آن چیزی است که مردم به صلاح خود به دست آورده اند و برخی از کسانی که برای آنها کار می کنند باز می گردند»؛[2] زیرا اعمال مردم، فساد در خشکی و دریا باعث شده است. وحی شده است که ممکن است عذاب برخی از اعمال خود را بچشند.
اما کسانی که غرق در گناه و نافرمانی هستند و طغیان و نافرمانی را به مرحله پایانی می‌رسانند، گاهی خداوند آنها را به دلیلی تنها می‌گذارد و به اصطلاح برایشان میدان می‌دهد. کمرها بر بار گناه سنگینی می کنند و مستحق حداکثر مجازات هستند.
راهی برای بازگشت باقی نگذاشته اند و شأن و شایستگی هدایت الهی را به کلی از دست داده اند. كسانى كه كافر شدند گمان نكنند كه مهلتى كه به آنها مى‏دهيم براى آنها خوب است، بلكه آنها را مهلت مى‏دهيم تا بر گناه و طغيان خود بيفزايند و براى آنان عذاب خواركننده‏اى است. نمونه بارز یک گناهکار جبران ناپذیر ادعا می شود که استفاده می شود. آنجا که می فرماید: «امروز خوشحالی و گمان می کنی به خاطر این است که وسعت دنیا را بر ما کوچک کرده ای و مرزهای بهشت ​​را بر ما بسته ای و ما چون اسیر این زمین هستیم بر زمین دیگر». آیا این نشانه قدرت شماست یا شما در نزد خداوند قدرت و عزت دارید و از درب او راهی برای ورود ما نیست؟! اشتباه میکنی خدا این فرصت و این آزادی رو بهت داده تا کمرت سنگین بشه و عذاب دردناکی در انتظارت باشه… پس آروم باش و کمی آهسته، آیا غزل خدایی که گفت را فراموش کردی : «کسانی که کفر ورزیدند (و راه طغیان را طی کردند) گمان نکنند که اگر به آنها مهلت دهیم به نفعشان است، مهلت می دهیم تا بر گناهانشان بیفزاید و عذاب دردناکی در انتظارشان است».[4] ] [
] به طور خلاصه، سوره آل عمران، آیه 178، به سؤال فوق که در ذهن بسیاری وجود دارد، پاسخ می دهد که چرا گروهی از ظالمان و ستمگران اینقدر سعادت دارند و مجازات نمی شوند؟ قرآن می فرماید؛ آنها افراد اصلاح ناپذیری هستند که طبق سنت آفرینش و اصل اختیار به حال خود رها شدند تا اینکه به آخرین مرحله سقوط رسیدند و مستحق حداکثر مجازات شدند. استفاده می شود که خداوند گاهی به این گونه افراد نعمت های فراوان می دهد و چون غرق در شادی پیروزی و شکوه می شوند ناگهان همه چیز را از آنها می گیرد و بیشتر شکنجه های زندگی دنیا را می بینند. زیرا جدا شدن از چنین زندگی مرفهی بسیار سخت و غم انگیز است: [5] هنگامی که نصیحتی را که به آنها شده بود، به آنان داد، فراموش کردند که ما درهای نیکی را به رویشان گشودیم تا شاد باشند، ناگهان گرفتیم. همه آنچه را که به آنها داده بودیم، برگردانید. در نتیجه بسیار ناراحت و غمگین بودند.[6]