چرا به امام زاده احمد شاه چراغ می گویند

به گزارش خبرگزاری «حوزه»، 6 ذی القعده مصادف با روز بزرگداشت حضرت احمد بن موسی شاهچراغ (ع) فرزند امام موسی کاظم (ع) است و با بزرگداشت حضرت احمد بن موسی (ع) ادامه دارد و به پایان می رسد. ولادت حضرت امام رضا (ع) و به همین دلیل این دهه را دهه کرامت می نامند و از جایگاه ویژه ای برخوردار است. موسی شاهچراغ علیه السلام به محضر حجت الاسلام والمسلمین مرتضی اسماعیل پور استاد حوزه رفت.

حجت الاسلام والمسلمین مرتضی اسماعیل پور در گفت و گو با خبرگزاری «حوزه» ضمن تجلیل از دهه کرامت، سخنان خود را با جمله ای برگرفته از سخنان امیر بیان حضرت علی (ع) در نهج البلاغه به پایان رساند. زیرا او یکی از معادن دین و سرزمین اوست، او قد جان او و عدالت فرزندانش است». به نام خداوند نفسش حق را برمی گزیند و به آن عمل می کند، برای آخرت نمی خواند مگر مادرش و بی دلیل جز نیّتش عده و امامش حلال می شود آنجا که تکلیفش است. حل شود و او به جایی که خانه اش بود پایین می آید. که از پرهیزگاران و بهترین بندگان خداست.

وی ادامه داد: تعبیر «از معادن دین و خرابه های زمین می آید; اینان انسانهای متعالی هستند که عمقی باورنکردنی دارند و معدن دین و ستونهای زمین هستند و انسانهای صالح مانند سنگهای قیمتی هستند که دیگران همیشه از آن بهره معنوی زیادی می برند.

این کارشناس مذهبی ادامه داد: تعبیر “اوتاد زمین” به معنای نماد قدرت، قدرت، مقاومت در برابر ناهنجاری ها، لرزش ها و ساختارشکنی های اجتماعی است و هدف از طرح “اوتاد زمین” در این سخنرانی این است که در ما ایران، خدای متعال، سه فرزند از فرزندان موسی بن جعفر (ع) را در سه نقطه این کشور قرار داد و هر کدام باید مانند کوه های استوار، پناه امت اسلامی در برابر مادی گرایان و غیر الهی ها باشند. . روندها یکی در خراسان رضوی (امام رضا)، دیگری در قم (حضرت معصومه) و دیگری حضرت احمد بن موسی شاهچراغ (ع) که در شیراز است.

کرامات احمد بن موسی شاهچراغ (ع)

اسماعیل پور افزود: شیخ مفید در ارشاد می نویسد: «و کن احمد بن موسی کریمه جلیله ورا و کن ابوالحسن موسی علیه السلام یحبه و یقدامه و وهب برای ضیعت معروف بالیسیریه است و آن است. گفت احمد بن موسی پیشوای ممالوک است…/ احمد بن موسی جلیل القدر مردی بزرگوار و پارسا بود حضرت موسی کاظم (ع) او را بسیار دوست می داشت او را پیشوا می دانست و مزرعه اش را به او می داد. معروف به یسیریه. گفته می شود که احمد بن موسی در زمان خود هزار برده را آزاد کرده است.

استاد حوزه ادامه داد: در کتاب ریزال کاشی آمده است که «احمد بن موسی از بزرگان زمان خود بوده و از جمله اهل حدیث است که از پدران و اجداد بزرگوار خود احادیث زیادی نقل کرده است».

شهرت احمد در موسی شاهچراغ و آمدنش به ایران

اسماعیل پور در پاسخ به این سوال که چرا پیامبر به ایران هجرت کردند و چرا به شاهچراغ شهرت یافتند؟، توضیح داد: هجرت پیامبر به ایران به دو دلیل است. دلیل اول: اشتیاق به خون برادر شهیدشان امام رضا (علیه السلام) با کاروان عظیم تا 15000 نفر و دلیل دوم ملاقات برادر در مرو که در میانه راه کشف کردند. آن حضرت (ع) به شهادت رسیده بود و احمد با پدر و مادرش از شیراز رفت و سرانجام در جنگ به شهادت رسیدند.

وی شهرت احمد، موسی و شاهچراغ را برجسته کرد و افزود: اقوالی از این قبیل است که در زمان عضدالدوله دیلمی پیرزنی نزد او رفت و گفت که در شب نوری بر روی تپه می درخشد. نزدیک خانه ام، و وقتی نزدیک می شوم، اثری نمی بینم. آزاد دوله ماجرا را با اطرافیانش در میان گذاشت. گفتند: شاید پیرزن به امید ثروتمند شدن چنین سخنانی گفته است. شاه قانع نشد و شبی نزد پیرزن رفت و در آنجا خوابید. زن نیکوکار همین که نور را دید، بر بالین شاه آمد و سه بار گفت: «شاه چراغ». عضددولا از خواب بیدار شد و به سوی چراغ رفت، اما چراغ خاموش شد و چون برگشت نور را دید. این روند هفت بار تکرار شد. روز بعد دستور داد تپه را حفر کنند. با حفاری به سردابی رسیدند که جسدی روی تختی بود. شاه، شیخ عفیف الدین، عالم و زاهد، خبر داد که عصر در فارس، در همان شبی که به زیارت قبر امامزاده احمد بن موسی الکاظم علیه السلام رفت، خواب دید. عضدالدوله این روز را تعطیل کرد و بنای باشکوهی بر این غار ساخت.

بیعت احمد بن موسی با امام رضا (ع)

این کارشناس مذهبی موضوع اطاعت از مقام امامت را از ویژگی های بارز احمد به موسی شاهچراغ (ع) دانست و افزود: زمانی که خبر شهادت امام موسی کاظم (ع) در مدینه منتشر شد، مردم تجمع کردند. درب خانه ام احمد. سپس با احمد بن موسی (علیه السلام) به مسجد آمدند و به دلیل شخصیت والای احمد بن موسی (ع) گمان کردند که پس از شهادت امام موسی کاظم (ع) جانشین و امام آن حضرت خواهد بود. از این جهت با او بیعت کردند و او نیز با آنان بیعت کرد، پس بر بالای منبر رفت و خطبه ای با فصاحت و بلاغت ایراد کرد و گفت: ای مردم همچنان که همه با من بیعت کردید. اکنون بدان که من خود با برادرم علی بن موسی (ع) بیعت کرده ام. پس از پدرم او امام و خلیفه راستین خدا از جانب خدا و رسول اوست، بر من و تو واجب است که از او اطاعت کنیم.

وی ادامه داد: پس از آن احمد بن موسی از فضایل برادرش علی بن موسی الرضا (علیه السلام) صحبت کرد و همه حاضران به سخنان او تسلیم شدند و از مسجد خارج شدند، در حالی که احمد بن موسی (علیه السلام) در مقابل مسجد بود. آنها را . سپس خدمت امام رضا علیه السلام رسیدند و به امامت این بزرگوار اعتراف کردند. سپس همگی با حضرت امام رضا علیه السلام بیعت کردند و حضرت علی بن موسی برای برادرش (احمد) دعا کرد: «همانطور که حق را کتمان نکردی و آن را تباه نکردی، خداوند تو را تباه نمی کند. در دنیا و آخرت».

این کارشناس مذهبی در پاسخ به این سوال که رویکرد مبارزاتی پیامبر برای جلوگیری از نفوذ دشمنان چگونه بود؟ وی در عرصه فرهنگی به مبارزه با فرقه گرایی و تفرقه در جامعه مسلمانان پرداخت و پیروان خود را به پذیرش ولایت علی بن موسی الرضا (ع) تشویق کرد. از طرفی در دفاع از این امام همام با حاکمان جنگید و در این راه به شهادت رسید.

وی ادامه داد: قیام احمد بن موسی به عنوان یکی از مهم ترین حرکت های مسلحانه شیعیان علیه رژیم جور همچنان در تاریخ اسلام و تشیع مظلوم است.

حجت الاسلام والمسلمین مرتضی اسماعیل پور در پایان سخنان خود با ابیاتی درباره عظمت شاهچراغ (علیه السلام) گفت:

از عشق گرفته تا درد و سوزش سینه

شما نوری از نور معرفت دارید

چشمانت به نور عشق می درخشد شیراز!

چون در قلبت چراغی داری

انتهای پیام

چرا امامزاده شاهچراغ شیراز را شاهچراغ می نامند؟

احمد بن موسی بن جعفر (علیه السلام) از فرزندان امام موسی کاظم (علیه السلام) معروف به «سید السادات» و «شاه چراغ» است. وی از شخصیت های والا مقام و بزرگوار و متقی بود.(1) اطلاعات زندگی ایشان بسیار محدود و قسمتی از زندگی ایشان مبهم است و در منابع به جز قسمت هایی از زندگی ایشان پرداخته نشده است. می گویند امام کاظم (علیه السلام) او را دوست می داشت و اموالش را به او می بخشید و او را به سخاوت و شجاعتش می ستود. (2…

نحوه کشف محل شهادت شاه چراغ

مورخان نقل کرده اند که پس از شهادت امام کاظم (ع) مردم مدینه به خانه آن حضرت رفتند و با آن حضرت بیعت کردند و حضرت در مقابل جمعیت به مسجد النبی رفت و خطبه خواند و به مردم گفت که فرمود: «ای کسانی که با من بیعت کرده اید! بدانید که من خودم با برادرم علی (علیه السلام) بیعت کرده ام و او موظف به اطاعت است، بر من و شماست که از او اطاعت کنید. ” سپس از منبر پایین آمد و با همه مردم به درب خانه برادرش رفت و با پیامبر بیعت کرد، این شفافیت است. بعضیا نظر دارن احمد در بغداد زندگی می کرد و وقتی خبر شهادت و رحلت ناگهانی امام رضا (ع) را شنید سخت اندوهگین شد و گریست. سپس مامون را با یاران بسیار (حدود سه هزار نفر) برای خون و انتقام ترک کرد و به ایران روی آورد. بر اساس این گزارش او در قم و ری با سپاه مأمون جنگید و سرانجام به خراسان آمد و در نزدیکی اسفرین در جنگ با سپاه مأمون کشته شد. احمد اهل استان احد بود، با گروهی برای پیوستن به برادرش به ایران رفت. بر اساس این گزارش وی عازم فارس بود. این رابطه نیز به اشکال مختلف بیان شده است. برخی گفتند که مأمور مامون در نزدیکی شیراز با او جنگید. وقتی یاران احمد از وفات امام رضا (علیه السلام) مطلع شدند، متفرق شدند و به شیراز رفتند.
مورخان در مورد شهادت یا فوت و محل دفن احمد نیز اختلاف نظر دارند.
این اختلاف بر این است که آیا او به اسفرین رفته و در آنجا به شهادت رسیده است یا در شیراز از دنیا رفته یا به شهادت رسیده است. برخی معتقدند او در اسفرین به شهادت رسیده و در آنجا به خاک سپرده شده است و مزارش در آنجاست. بر این اساس مقبره احمد در اسفرین یا جای دیگر است و مقبره شیراز متعلق به احمد بن موسی نیست.(4)
برخی دیگر معتقدند که احمد در شیراز در جنگ با عامل مامون به شهادت رسیده و یا در آنجا مخفی شده است. شیراز. و سپس درگذشت و در همان مکان به خاک سپرده شد. (5)
امین پس از گزارش کسانی که مدفن احمد را اسفرین یا جای دیگر می دانند، می نویسد: (6)
حقیقت این است که نمی توان قبر او را به یقین گفت، اما قراین مؤید نظر کسانی است که می گویند شیراز مدفن احمد است و معروف همین است.
محسن امین پس از بیان نظر کسانی که معتقدند محل دفن احمد بن موسی در اسفرین یا جای دیگر است، می نویسد: این نظر بعید و بر خلاف نظر رایج که محل شهادت و قبر او شیراز است، می باشد. 6)
تاریخ وفات احمد دقیقا مشخص نیست، اما برخی تاریخ وفات او را حدود سال 203 که مصادف با شهادت امام هشتم (ع) است ذکر کرده اند. دایره المعارف بزرگ اسلامی، جلد 7، صفحه 9.
3. معارف و معارف، جلد 1، صفحه 597.
4. اعیان الشیعه، ج 3، ص 192; دایره المعارف بزرگ اسلامی، جلد 7، ص 11.
5. ریحانه الادب، جلد 4-3، صفحات 50-51.
6. اعیان الشیعه، جلد 3، صفحات 191-193.
7. دایره المعارف بزرگ اسلامی، جلد 7، صفحه 9; ریحانه الادب، جلد 4 ـ 3، ص 138. 51.

در مورد علت انتصاب احمد بن موسی به شاهچراغ خبر دادند که:

تا زمان امیر عضدالدوله دیلمی کسی از دفن حضرت احمدبن موسی (ع) اطلاعی نداشت و آنچه قبر را پوشانده بود تلی از گل نبود که اطراف آن خانه های زیادی ساخته شده و مردم در آن سکونت داشتند. از جمله اینکه پیرزنی در پایین این تپه خانه ای خاکی داشت و عصر هر جمعه در ثلث آخر شب، نوری را می دید که بر بالای تپه خاکی می تابد و می درخشید تا اینکه سپیده دم همین خصلت ادامه پیدا کرد و فکر کرد شاید در این مکان قبر یکی از اولاد ائمه یا اولیای خدا باشد، بهتر است به امیر عضدالدوله اطلاع دهد. خانه امیر عضدالدوله دیلمی و کیفیت آنچه امیر و حاضران از سخنان او تعجب کردند. درباریان که اعتقادی به این ماجرا نداشتند، هر کدام به سلیقه خود چیزی می گفتند. اما امیر که مردی فهیم و باطنی پاک و معصوم بود، گفت: عصر جمعه اول، شخصاً برای اطلاع بیشتر به خانه پیرزن می روم، غروب جمعه که شد، شاه آمد. خانه پیرزن و در آنجا خوابید. خدمتکار و خانه و به پیرزن گفت وقتی چراغ روشن شد مرا بیدار کن.چون ثلث آخر شب است.طبق معمول پیرزن نوری روشنتر و قویتر از روشن دید. دیگر غروب های جمعه و از شدت نوری که به او تابیده بود، بر بالین امیر عضدالدوله آمد و سه بار فریاد زد: «شاه!
امیر از خواب بیدار شد و ناگهان از خواب پرید و چشمانش را به سمتی چرخاند که پیرزن چراغ را به او نشان می داد و وقتی چشمانش آشکارا و به وضوح نور چراغ را دید در تعجب عجیبی قرار گرفت و وقتی که رو به چراغ کرد و به بالای تپه رفت. او اثری از چراغ ندید و وقتی فرود آمد، نور چراغ با درخشندگی بسیار خود را نشان داد. خلاصه امیر شخصی را برای کاوش در این منطقه می فرستد و ….. قبر فرزند ارشد موسی بن جعفر (علیه السلام) پیدا می شود و به دستور امیر مکانی روی آن ساخته می شود که همچنان زیارتگاه عاشقان طهارت و طهارت اهل بیت است.

چرا به محمدعلی شاه دردونه حسن کبابی میگویند؟ , سخن امام رضا در رابطه با شاهچراغ

به گزارش خبرنگار قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ احمد بن موسی بن جعفر علیه السلام از فرزندان امام موسی کاظم علیه السلام معروف به «سید السادات» و «شاه چراغ» است. او یکی از عالی ترین و با تقواترین شخصیت ها بود.

اطلاعات زندگی او بسیار محدود است و بخش‌هایی از زندگی او مبهم است و منابع فقط به بخش‌هایی از زندگی او می‌پردازند.

در رابطه احمد با پدرش آمده است که امام کاظم علیه السلام او را دوست داشت و اموالش را به او بخشید و او را به سخاوت و شجاعتش ستود.

مورخان نقل کرده اند که پس از شهادت امام کاظم (علیه السلام) مردم مدینه به خانه آن حضرت رفتند و با آن حضرت بیعت کردند و حضرت در مقابل جمعیت به مسجد النبی رفت و خطبه خواند و به مردم گفت که فرمود. «ای کسانی که با من بیعت کرده‌اید!

بدان که من خودم با برادرم علی (علی بن موسی الرضا (ع)) بیعت کرده ام و او موظف به اطاعت است. بر من و توست که از او اطاعت کنیم.» پس از منبر پایین آمد و با همه مردم به در خانه برادرش رفت و با پیامبر بیعت کرد.

درباره آمدن احمد بن موسی (ع) به ایران و انگیزه او گزارش های مختلفی وجود دارد و این قسمت از زندگی او نامشخص است. بعضیا نظر دارن احمد در بغداد زندگی می کرد و وقتی خبر شهادت و رحلت ناگهانی امام رضا (ع) را شنید سخت اندوهگین شد و گریست. سپس مامون را با یاران بسیار (حدود سه هزار نفر) برای خون و انتقام ترک کرد و به ایران روی آورد. بر اساس این گزارش، وی با سپاهیان مأمون در قم و ری جنگید و سرانجام به خراسان آمد و در نزدیکی اسفرین در جنگ با سپاهیان مأمون کشته شد.

برخی دیگر بر این باورند که احمد قبل از رحلت امام رضا (ع) با گروهی به ایران رفت تا به برادرش ملحق شود. بر اساس این گزارش وی عازم فارس بود. این رابطه نیز به اشکال مختلف بیان شده است. برخی گفتند که مأمور مامون در نزدیکی شیراز با او جنگید. یاران احمد چون شنیدند امام رضا (علیه السلام) رحلت کرده است، متفرق شده و به شیراز رفتند.

مورخان در مورد شهادت یا محل وفات و دفن احمد نیز اختلاف نظر دارند.
این اختلاف بر این است که او به اسفرین رفته و در آنجا به شهادت رسیده یا در شیراز از دنیا رفته یا به شهادت رسیده است.

برخی معتقدند او در اسفرین به شهادت رسیده و در آنجا به خاک سپرده شده است و مزارش در آنجاست. بر این اساس قبر احمد در اسفرین یا جای دیگر است و قبر شیراز مربوط به احمد بن موسی نیست.

برخی دیگر بر این باورند که احمد در جریان جنگ با مأمور مامون در شیراز به شهادت رسیده و یا در شیراز مخفی شده و سپس در همان جا فوت کرده و به خاک سپرده شده است.

امین پس از گزارش کسانی که محل دفن احمد را اسفرین یا مکان دیگری می دانند، می نویسد:

حقیقت این است که نمی توان به یقین گفت قبر او کجاست، اما شواهد و قرائن تایید کننده نظر کسانی است که معتقدند شیراز مدفن احمد است و همین است معروف.
محسن امین پس از بیان این نظر که محل دفن احمد بن موسی معروف به اسفرین یا جای دیگر است، می نویسد: این نظر بعید است و برخلاف نظر مشهور که محل شهادت و قبر او شیراز است.

از تاریخ وفات احمد اطلاع دقیقی در دست نیست اما برخی تاریخ وفات را حدود سال 203 که مصادف با شهادت امام هشتم علیه السلام است ذکر کرده اند.

در مورد علت نامگذاری احمدبن موسی به شاهچراغ گفته شد:
تا زمان امیر عضدالدوله دیلمی کسی از دفن حضرت احمدبن موسی (ع) اطلاعی نداشت و آنچه قبر را پوشانده بود چیزی بیش نبود. تپه گلی که اطراف آن را احاطه کرده بود، خانه های زیادی ساخته شد و ساکنان آن را اسکان داد.

از جمله اینکه پیرزنی در پایین این تپه خانه ای خاکی داشت و عصر هر جمعه در ثلث آخر شب، نوری را می دید که بر بالای تپه خاکی می تابد و می درخشید تا اینکه سپیده دم همین خصلت ادامه پیدا کرد و فکر کرد شاید در این مکان قبر یکی از اولاد ائمه یا اولیای خدا باشد، بهتر است به امیر عضدالدوله اطلاع دهد. خانه امیر عضدالدوله دیلمی و کیفیت آنچه امیر و حاضران از سخنان او تعجب کردند.

درباریان که اعتقادی به این ماجرا نداشتند، هر کدام به سلیقه خود چیزی می گفتند. اما امیر که مردی فهیم و باطنی پاک و معصوم بود گفت: عصر جمعه اول شخصاً برای پرس و جو به خانه پیرزن می روم. وقتي شب جمعه فرا رسيد، پادشاه به خانه پيرزن آمد و دور از خادمان و حاكمان در آنجا خوابيد و به پيرزن گفت كه وقتي روشن شد مرا بيدار كن چون ثلث آخر شب بود پيرزن ديد. نور روشن، طبق معمول، قوی تر از شب های جمعه دیگر. کرد و از دردی که به او داده بود، بر بالین امیر عضدالدوله آمد و سه بار فریاد زد: «شاه! لامپ”.

امیر از خواب بیدار شد و ناگهان از خواب پرید و چشمانش را به سمتی چرخاند که پیرزن چراغ را به او نشان می داد و وقتی چشمانش آشکارا و به وضوح نور چراغ را دید در تعجب عجیبی قرار گرفت و وقتی نگاه کرد. پشت چراغ، اثری از چراغ در بالای تپه وجود داشت. او آن را ندید و وقتی فرود آمد نور چراغ با درخشندگی بسیار خود را نشان داد. خلاصه امیر شخصی را برای کاوش در این منطقه می فرستد و ….. قبر پسر بزرگ موسی بن جعفر علیه السلام پیدا می شود. و به دستور امیر بالای آن مکانی ساخته می شود که همیشه حرم دوستداران اهل بیت عصمت و طهارت است.

انتهای پیام/